نه با “دوستت دارم“های گاه و “بی گاه” (!) اینترنتی

نه با پیامک های عرفانی(!)که ساعت ها باید فکرکنی چه گفت و منظورش چه بود؟!

و نه “عشق سقراط و افلاطونی و دکتر شریعتی” دل خوش میشوم

نه نگاه های خیره خیابانی “دل“م را می لرزاند..

“ساندویچ” بازاری و آن نامه های عاشقانه که نمیدانم از کدام سایت اینترنتی برداشته ای یا در مجله ای خوانده ای…

نه آن وبلاگی که به نامم ساخته ای و مدام جملات “عاشقانه و عارفانه” کپی پیست می کنی

حتی تیپ"دخترکش"و ماشین هایی مدل بالایی که اسمشان را هم نمیدانم

نه آن"نسکافه ای” که در شیک ترین کافی شاپ شهر مهمانم کنی

هیچ کدام قیمت “چادر زهراییم“ نمیشود!

من یک “دختر ایرانیم و ادعایم مسلمانی"!

تکیه گاهم “غیرت و مردانگی” توست

دلم به “مرد بودنت” میلرزد!آرامشم در “ایمان” توست!

و دل خوشم به نگاه سر به زیر و همان چند کلمه “محترمانه ات"…

که یادم بیاورد “تو با بقیه فرق داری! “