گاهی چادرم خاکی می شود..
گاهی چادر مشکی ام از در و دیوار شهر خاکی می شود..
از نگاه های طعنه امیز خاکی می شود..
از حرف های سیاه خاکی می شود..
و گاهی چادرم را خودم خاکی میکنم..
چادرم را میشویم تا غبار شهر از رویش پاک کنم..
تا سنگینی نگاه هارا پاک کنم..
با همه ی این حرفها چادر خاکی ام را با تمام وجودم دوست دارم…
و ان را با افتخار به سر میکنم به یاد چادر خاکی مادرم زهرا(س)در بین کوچه های غریب مدینه..