یکی از سوالاتی که در خصوص قوم بنی اسرائیل وجود دارد این است که چرا خداوند به آنها برتری داد و نعمت زیادی در اختیارشان گذاشت؟ و اینکه آیا اصلاً نعمت فراوان همیشه برای بشر خیر محسوب می شود یا شر؟ و اگر نعمت می تواند موجب انحراف شود راه چاره چیست؟ اینکه اصلاً از خدا نعمت نخواهیم!؟

خداوند متعال در آیه ۴۷ سوره بقره آورده است:

«يا بَنِي إِسْرائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَ أَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعالَمِينَ»

اى بنى اسرائيل! نعمتم را كه به شما ارزانى داشتم، بياد آوريد و اين كه من شما را بر جهانيان برترى بخشيدم.

در پاسخ به شبهات فوق با توجه به تفسیر این آیه شریفه باید دانست:

* محتوای آیه ۴۷ به گونه ای است که شاید برخی گمان ببرند بنی اسرائیل بر تمام جهانیان برتری داده شده اند ولی آیا به راستی چنین است؟ و اصلاً چرا خداوند باید گروهی را در نعمت دادن بر سایرین برتری بدهد!؟

آنچه مسلم است اینکه بنی اسرائیل در زمان خویش بر بخشی از مردم زمان خود برتری داده شدند. این نکته از آیه ۱۳۷ سوره اعراف به روشنی پیداست زیرا آنجا فرموده که: «ما اين مستضعفان را وارث مشرق و مغرب زمين كرديم.» پس روشن است كه بنى اسرائيل در آن زمان وارث تمام جهان نشدند و مقصود اين است كه وارث شرق و غرب منطقه خودشان گشتند بنا بر اين فضيلت آنها بر جهانيان نيز برترى نسبت به افراد همان محيط است.

و اما پاسخ سوال دیگر نیز از همین آیه مشخص است. آنها در آن زمان مستضعف بودند. اراده خداوند بر این است که از مستضعفان دلجویی نماید لذا بعد از سختی ها و مشکلات فراوانی که این قوم مستضعف دچارش گردیدند خدا به آنها نعمت فراوان داد.

صفحات: 1· 2