بسیاری از آیات قرآن کریم بر وجود اقدس مولای متقیان، امیر مؤمنان(علیه السلام) تفسیر، تطبیق یا تأویل شده است و این همه، غیر از آیاتی است که شأن نزولش متوجه آن حضرت است. آیات راجع به حضرت علی(ع) چند طایفه است: برخی راجع به عصمت و طهارت و بعضی راجع به امامت و بعضی راجع به فضیلت ممتاز آن حضرت است که ملازم با امامت نیست.
درباره امیرالمؤمنین(علیه السلام) فضائل و کراماتی از حضرت رسول(صلی الله علیه وآله) نقل شده که از مختصات آن بزرگوار است و درباره هیچ یک از صحابه نقل نشده است؛ از جمله: حدیث الرایه؛ حدیث منزله؛ حدیث مدینه العلم؛ حدیث قسیم الجنّه و النّار؛ حدیث علیٌ مع الحق؛ تردید در علی مساوی است با کفر؛ شرط عبادت، ولایت علی است؛ نگاه به چهره علی(ع) عبادت است.
صحیح بخاری یکی از منابع اهل سنت، حضر ت علی(ع) را نفس پیامبر(صلی الله علیه وآله) دانسته است.
تاریخ بشریت، كمتر شخصیتی را چون حضرت علی(علیه السلام) سراغ دارد كه دوست و دشمن دست به دست هم دهند تا فضایل برجسته و صفات عالی او را مخفی و مكتوم سازند. تلاش های ناجوانمردانه خاندان اموی در محو آثار و فضایل خاندان علوی فراموش ناشدنی است.

پژوهشگر: کبری طاهری نژاد