اگر قرار باشد در یک مهمانی شرکت کنیم، طبیعتاً شب زودتر به خانه می‌رویم، لباس مناسب می پوشیم، خود را خوشبو می کنیم و… هر چقدر مهمانی مهم تر و میزبان مهم تر و عزیزتر باشد، آمادگی ما بیشتر و حساسیت ما نیز بیشتر خواهد بود.

صدای قدم‌های ماه عزای اشرف اولاد آدم به گوش می‌رسد، ماه سفره ماتم حضرت اباعبدالله(ع)؛ پس هر کسی که خود را نوکر و ارادتمند به ایشان می‌داند، باید روحا و جسما محیای ورود به ماه ماتم آن حضرت کند.

برای این آمادگی باید مقدماتی فراهم شود. اولین آن، معرفت به محرم و صاحب محرم است. باید به تفکر و مطالعه بیشتر در این زمینه‌ها پرداخت، تا به واسطه اندیشیدن در معارف عاشورا و حضرت سید‌الشهدا(ع) و شهدای کربلا و نیز بهره‌مندی از کتب معتبر بزرگان و علما، کسب معرفت نمود. تا وقتی که این معرفت وجود نداشته باشد، آدمی خود را آنچنان که در شأن محرم و صاحب آن است آماده نمی‌کند.

چه باید کرد؟

۱- مداقه و مطالعه و تفکر بیشتر در مقام و منزلت حضرت ابا عبدالله(ع) و شهدای کربلا.

۲- تفکر و مطالعه در زمینه اهداف، رسالت ها و پیامدهای عاشورا و درس های جاویدان آن.

۳- برداشتن ختم روزانه زیارت عاشورا (تا روز عاشورا هر روز زیارت عاشورا را بخوانیم و در مضامین بلند آن تفکر و مداقه کنیم).

۴- دعا و توسل به اهلبیت(ع) در مورد عنایت ویژه ایشان در عزاداری کردن خالصانه، با معرفت و مناسب شأن اهلبیت (ع).

۵- مراقبت اعضا و جوارح و بلکه روح و قلب از آلوده نشدن به گناهان و حتی مکروهات.

صفحات: 1· 2