گاهی اوقات ما میل  به چیزی داریم  ولی به خاطر موانعی نمیتوانیم  به آن برسیم. این که نمیتوانیم به آن چیز دلخواه برسیم  ممکن است به این خاطر  مخالفت آن با دستورات دینی باشد و یا چون توان مالی، بدنی، یا استعداد و شرایط آن را نداشته باشیم.سخن من در این مقال در معطوف به اموری است که خلاف دستورات دینی باشد ویا به تعبیری گناه باشد ولی میتوان آن را به سایر مواتع هم تسری داد.

در مواردی که خواسته ما گناه و مخالف شرع باشد فکر کردن به موضوع دلخواه خود عطش را بیشتر کرده و رنج آور خواهد بود و آزار دهنده و اگر خیلی به آن پرداخته شود و به لذت های آن فکر شود چه بسا باعث شود کم کم به سمت انجام آن گناه پیش برویم.

پس باید ترتیبی اتخاذ کنیم که این فکر یا وسوه آن  از ذهنمان خارج شود. اما چگونه میتوان از فکر گناه و وسوسه آن خلاص شد؟

شاید برای شما اتفاق افتاده باشد که عزیزی را از دست داده و یا نسبت به عزیزی دچار دوری و  فراق شده باشید. دراین شرایط بعد از گذشت دوران اولیه بحران روحی و کمی آرام شدن میزان غم اندوه شما وابسته  به نحوه برخورد شما با افکارتان خواهد بود.

اگر دائم ذهن خود را مشغول این غم هجران کنید غم بیشتر بر شما مستولی خواهد شد و قلبتان را خواهد فشرد ولی اگر به هر طریقی بتوانید ذهن خود را از آن موضوع منصرف کنید میزان آزار و اذیت شما از این فقدان کمتر خواهد شد.

در مورد فکر گناه هم همینطور است اگر ما نتوانیم فکر گناه را از خودمان دور کنیم این فکر دائما آزارمان خواهد داد و اگر بتوانیم ذهن را این فکر منصرف کنیم خودبخود این  مشکل برطرف خواهد شد. دین دستوراتی دارد که انجام آنها باعث انصراف ذهن از گناه و نتایج بسیار دیگر خواهد شد.

صفحات: 1· 2