کاش شرمنده شهدا نشویم
بگذارید حرفهایمان را با واژه های فاخر شروع کنیم.
شلمچه حال و هوای قشنگی داشت. هوایش بوی ناب آدمیت را منتشر می کرد و خاکش، لطافت بال فرشتگان را رو نمایی می نمود. چشمهای زائرینش به چشمه های عرفان نقب زده بودند و دلها طعم رهایی از دنیا زدگی را می چشیدند …
و اما بعد …
امسال هم یادمان شلمچه ما را به حضور طلبید و چند روزی در میان زمین و آسمان میهمان حاج حسین خرازی و یارانش بودیم. در زمین ما انسانها، شلمچه را با برچسب کربلای 5 می شناسند لکن ما یقین داریم که خاک این سرزمین در میان آسمانیان شهرت دیگری دارد. شهید علمدار از بوی یک چادر خاکی حرف زده و تاریخ نویسان از ردّ قدوم پر برکت حضرت ثامن الحجج (ع) خبر داده اند. اهالی ذوق و مشاطه گران واژه ها، به استقبال حال و هوای شورانگیزش رفته اند و عده ای، با نسیم عاشورایی خاطره هایش، راه خدایی شدن را پیدا کرده اند. از این هم بگذریم …
صفحات: 1· 2
