گاهی چادرم خاکی می شود

چادر مشکی ام از در و دیوار شهر خاکی می شود

از نگاه های طعنه آمیز خاکی می شود

از حرف های سیاه خاکی می شود

…

گاهی چادرم را خودم خاکی می کنم!

…

چادرم را می شویم تا غبار شهر را از رویش پاک کنم

تا سنگینی نگاه ها را پاک کنم
…

خدايا چرا دنيا اين چنين شده است، همه چيز قاطي پاتي است!

ديگر حرف از خدا و دل هاي پاك و ياد از امام زمان غريبان نيست

خدايا چرا چادر ننگ شده براي اين انسان هاي كره ي خاكي مگر همين چادر نبود كه

فاطمه(س) در پشت در با سينه اي بشكسته سوخت و به عرش سفر كرد چرا

حرمت هيچ چيز حفظ نمي شود

خدايا ديگر اين دنيا بس است

منبع: چادر خاکی