بنت اسد بن هاشم بن عبد مناف بانوى حرم حضرت ابوطالب (ع) و مادر فاطمه بنت هرم بن رواحه است كه در استيعاب و مقاتل الطالبين نسبت او را به فهر كه يكى از اجداد رسول خدا (ص) است ميرساند شصت سال يا شصت و پنج يا هفتاد سال در این دنیا زندگی كرد و بعد از هجرت به مدينة در سال ۴ هجرت به دیدار حق شتافت و در بقيع مدفون گرديد و شوهرى بغير از ابو طالب نداشت و از آن جناب چهار پسر و دو دختر آورد پسران به اين ترتيب اول طالب بود و پس از ده سال عقيل متولد شد.

پس از ده سال جعفر متولد شد و پس از ده سال ديگر امير المومنين (ع) متولد شد و دختران يكى فاخته كه مشهوره به ام هانى است و ديگرى جمانه .

در خصايص فاطميه آمده است فاطمه بنت اسد عليها سلام بنور ولايت حاملة و زنى نيكو سیرت و دانا و بينا به امور آخرت و هوشمند با كمال عفت و شرافت بود.او نخستين جدۀ حسنين تا خاتم الائمة قائم آل محمد عليهم السلام است. پس از جهتى با خديجه كبرى ام المؤمنين برابر است و از جهتى ام الائمۀ اثنى عشر يعنى مادر دوازده نفر امام عليه السّلام است بلكه ظهور انوار ولايت و امامت اولا از آن مخزونۀ عصمت و گنجينۀ حياء و عفت شده و زنى نزديك‌ تر از او به هاشم بن عبد مناف جز نبات طاهره عبد المطلب نبوده و اول هاشميه است كه خليفه هاشمى از او متولد شده و چنين اختر فروزنده ای را به جهان آورده است.

فاطمه بنت اسد نه تنها مادر امير المومنين بود بلكه بعد از وفات عبد المطلب كه رسول خدا شش يا هشت سال از سن او گذشته بود و در خانۀ ابوطالب بسر مي برد فاطمه بنت اسد در حق رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلّم مادرى ميكرد و در همه جهت او را بر فرزندان خود مقدم ميداشت و نيز مادر فاطمه زهراء عليها سلام بود بعد از خديجه كه آن سيدۀ نساء هنگاميكه مادرش خديجه دنيا را وداع گفت پنج سال بيش از سن آن حضرت نگذشته بود و فاطمة بنت اسد مادرى ميكرد و در دامان عزت خود آن مستورۀ دو جهان را بجان و دل سرپرستى مي كرد تا از دنيا رفت (كفى لها فخرا و شرفا)

صفحات: 1· 2