پیری برای جمعی سخن میراند,لطیفه ای برای حضار تعریف کرد.

بعد از لحظه ای او دوباره همان لطیفه را گفت و تعداد کمتری از حضار خندیدند…

او مجدد لطیفه را تکرار کرد تا این که دیگر کسی در جمعیت به آن لطیفه نخندید.

او لبخند زدو گفت:وقتی که نمی توانید بارها وبارها به لطیفه ای یکسان بخندید,

پس چرا بارها وبارها به گریه و افسوس خوردن درمورد مسئله ای مشابه ادامه میدهید؟

گذشته را فراموش کنید و به جلو نگاه کنید