قوای متعددی که در خلقت انسان وجود دارد، هرکدام نقاط فضیلت دارند و هرچه از حد اعتدال خارج می شود و در آن افراط و تقریط صورت می گیرد، به رذیلت اخلاقی تبدیل می شود. یعنی هرکدام از قوای انسانی یک فضیلت و دو رذیلت دارند و نیاز است با میانه روی در کارها همواره در وضعیت فضیلت باقی بمانند.
مطمئنا میانه روی در این موضوع بسیار با اهمیت بوده و بایستی آن در نظر داشت که اگر به سمت افراط و تفریط برود به ذلت و خاری بیشتر نزدیک می شود تا یک فضیلت اخلاقی.

در سبک زندگی اسلامی باید در نظر داشت که یک زندگی،زمانی خوب می باشد که همانند گفته قرآن به پیامبر عظیم الشان اسلام، شامل مجموعه ای از مکارم اخلاقی باشد. (وَإِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ)

سبک زندگی مجموعه ای ترکیب یافته از آداب است، و آداب جمع کلمه ادب و ادب به معنی ظرافت در رفتار است. مثلا همه غذا می خورند، اما آداب غذا خوردن همان رعایت ظرافت هاست، یا همچنین در سخن گفتن آدابی رعایت می شود و این مجموعه کامل از ادب هاست که نتیجه ای خوشایند و مورد پسند را به جای می گذارد.

حال در سبک زندگی توحیدی، خوشایندی دنیا و آخرتی، انسانی و الهی را شامل می شود که کامل ترین نوع رشد و تعالی است.