کـِـبریت را هم بخواهی روشن نگــه داری ، وقتی نسیمی می وزد ، آن را بین دستـــت پِــنــهان می کنی . اینجـا در شهرِ مــا طوفانـی به پــاست … خـود را با حجابت ، روشن نگه دار بانو .

««برگرفته از وبلاگ S-SeyedAli.Blog.Ir»

آیه الله خامنه ای(مد ظله العالی):

امام باقر عليه‌الصلاةوالسلام در ايجاد تشكيلات تشيع و يك سازمان قوى و همگانى از همه‌ى وسايل مشروع و ممكن استفاده كرد. (۲۵/۶/۶۷‌) همین‌كه افرادی را تربيت كند، به عنوان وكيل و نايب ‌خود بگذارد كه كار آن حضرت را دنبال كنند، و ادامه‌ى تبليغات و تعليمات آن حضرت را به عهده بگيرند. اين سازماندهى ‌پنهانى امام باقر بود، كه از زمان قبل از امام باقر شروع شده بود، اما در زمان آن حضرت يك هيجان بيشترى پيدا كرد كه كارى بسيار خطرناك بود(۹/۵/۶۶)

ابو بصير مي گويد: در خدمت امام محمد باقر (ع) وارد مسجد شدم جمعيت زيادي در رفت و آمد. بودند امام (ع) به من فرمود:

از مردم بپرس آيا امام باقر را مي بينيد؟

از هر کس که پرسيدم ابا جعفر را ديدي مي گفت نه. با اينکه آن حضرت در کنار من ايستاده بود تا اينکه ابوهارون مکفوف (نابينا) آمد، حضرت باقر (ع) فرمود: از او بپرس. گفتم امام محمد باقر را ديدي؟ گفت: آري ايشان همينجا ايستاده اند. گفتم از کجا فهميدي؟ گفت:

چگونه ندانم در صورتي که آنجناب نوري است درخشان و آفتابي است تابان.

آنگاه ابو بصير ادامه مي دهد که شنيدم از امام (ع) با مردي که از اهل آفريقا بود صحبت کرد و فرمود: حال راشد چطور است؟ عرض کرد: حالش خوب است و به شما سلام رسانيد. امام (ع) فرمود: خدا رحمتش کند. مرد گفت مگر از دنيا رفته است؟ فرمود: بله. گفت: چه موقع؟ فرمود: دو روز بعد از بيرون آمدن تو. مرد گفت: به خدا قسم مريض نبود و هيچ علتي. براي مرگش وجود نداشت! امام (ع) فرمود: بالاخره مرگ فرا مي رسد و يا به مرض و يا به علتي ابو بصير مي گويد عرض کردم راشد چطور آدمي بود؟ فرمود: مردي دوستدار و محب ما بود. سپس فرمود: آيا خيال مي کنيد که ما چشم و گوشي نداريم که از وضع شما با خبر شويم؟ چه خيال باطلي! سوگند به پروردگار هيچ يک از اعمال و رفتار شما براي ما مخفي نيست و همگي نزد ما حاضر است پس خويشتن را به کارهاي خير عادت دهيد و اهل خير باشيد و بدانيد که به اين موضوع مهم فرزندان و شيعيانم را امر مي کنم.

صفحات: 1· 2

هفتم ذی‌الحجه، مصادف است با سالروز شهادت امام محمد باقر علیه‌السلام. آیت‌الله حاج شیخ محمدحسین مظفر در کتاب «تاریخ الشیعة» می‌گوید: شیعه در زمان حضرت باقر(ع) از ناحیه بنى امیه در تنگى و ضیق شدید به مثابه ضیق و تنگنایى که پیش از عصر آن حضرت در آن بوده‏اند، نبود.

در زمان حضرت کاروان‌ها به سوى وى براى سیراب شدن و نوشیدن از آبشخورهاى دانش و معارف او از نقاط بعیده به راه مى‏افتاد. در عصر وى روایت و راویان از او بسیار شدند، و روایت و حدیث از او به مقدار معتنابهى از آباء گرامى سابقش فزونى گرفت. حدیث باقرى در هر قطرى از اقطار منتشر شد تا جایى که جابر جُعْفى که از موثّقان راویان و أعاظم ناقلین احادیث است تنها از او هفتاد هزار حدیث نقل کرده است.

جابر از حاملان علوم اهل‌بیت بوده است «وَ عِلْمُهُمْ صَعْبٌ مُسْتَصْعَبٌ لَا یَحْتَمِلُهُ إلَّا نَبِىٌّ أوْ مَلَکٌ مُقَرَّبٌ أوْ مُؤمِنٌ امْتَحَنَ اللهُ قَلْبَهُ لِلإیمَان».  صَعْب به حیوان سرکش و شموس گویند که کسى نمى‏تواند بر آن سوار شود در مقابل ذلول که مراد از آن حیوان رام است و مُسْتَصْعب حیوانى را گویند که چون آن را ببینند از آن فرار کنند از شدت حدت و بیم گزند آن. و معنى حدیث این طور مى‏شود: به درستى که حدیث ما سخت و مشکل و غیر قابل دسترس، انگاشته شده است به طورى که هیچ کس نمى‏تواند آن را متحمل شود و بردارد مگر آنکه فرشته مقربى، پیامبر مرسلى و یا بنده مؤمنى که خداوند قلب او را به تحمل ایمان آزمایش کرده باشد.

در حدیثى که از جابر روایت است وى گوید: عِنْدِى خَمْسُونَ ألْفَ حَدِیثٍ، مَا حَدَّثْتُ مِنْهَا شَیْئاً. کُلُّهَا عَنِ النَّبِىِّ صلى الله علیه و آله مِنْ طَرِیقِ أهْلِ الْبَیْتِ؛ نزد من پنجاه هزار حدیث موجود است که من یکى از آنها را هم بیان ننموده‏ام. همه آن احادیث از پیغمبر اکرم و به واسطه اهل بیت است.»

صفحات: 1· 2

امام محمد باقر (ع)

تو را به پنج چیز سفارش می کنم :
اگر مورد ستم واقع شدی ستم مکن،
اگر به تو خیانت کردند خیانت مکن،
اگر تکذیبت کردند خشمگین مشو،
اگر مدحت کنند شاد مشو،
و اگر نکوهشت کنند، بیتابی مکن.
بحارالانوار ، دار احیاء الترا العربی ، ج 75، ص167