اسماء جمع اسم از ماده ی “سُمُوّ” به معنی بلندی است؛ هرچند عده ای گفته اند از ماده ی “وَسَم” به معنی علامت است.[1] اسم یعنی چیزی که با آن شئ شناخته میشود؛[2] یعنی چیزی که ذات یا صفت  شئ را نشان دهد.[3] به عبارت دیگر اسم لفظی است که از خود ذات گرفته شده بدون اینکه چیز دیگری لحاظ شود یا وصفی از اوصاف لحاظ شده باشد.[4]
“حُسنی” مؤنث “أحسن” اسم تفضیل از ماده ی “حَسَن(زیبایی)” به معنای زیباتر بودن است.[5] بنابراین “اسماء حسنی” به معنی اسمی است که بهترین و زیباترین اسمهاست؛ یعنی بر ذاتی دلالت میکند که به همراه صفتی از صفات کمال آن بوده، به نحوی که بالاترین و برترین است؛ به تعبیر دیگر اسمی که از ذاتی خبر دهد که متّصف به کمالات وجودی، به صورت ذاتی و نامحدود است.[6]

در مورد خداوند دو نوع تعبیر وجود دارد؛ اسماءالهی و “صفات الهی. این دو تعبیر تفاوت چندانی باهم ندارند و تنها فرقشان اینست که صفت دلالت میکند بر معنایی از معانی؛ مانند “علم” که ذات خدا متّصف بر آن است و اسم بر ذاتی دلالت میکند که با صفتی لحاظ شده باشد؛ پس اسم در واقع بیانگر کمالات و صفاتی است که جزو ذات خداوند است؛ مثلاً “حیات و علم” صفت، اما “حیّ و عالم” اسم هستند.[7]
در اصطلاح مشهور اسماءالهی از سنخ الفاظ است که دارای معانی بوده؛ ولی برای اهل معرفت اصطلاح خاصی است که طبق این اصطلاح، اسماء از مقوله لفظ نیست؛ بلکه از سنخ وجود خارجی و عینی بوده که در واقع صفت کمال وجودی است که اسم با آن صفت، تعیّن پیدا میکند. در دیدگاه اهل معرفت ذات خداوند احدیّت چون وجودِ نامتناهی بوده، خالی از هر نوع تجلّی و ظهوری است که به آن “غیب الغیب” گویند؛ اما زمانیکه در رتبه ی متأخّری بوسیله ی کمالی از کمالات متعیّن شود، به این ذات متعیّن، اسم گویند.[8]

صفحات: 1· 2

نمیدونم واقعا جواب گوی شهدا در آخرت هستم یا نه؟

نمیدونم اگر فردای قیامت جلوی منو گرفتند و سوال کردند که آیا ادامه دهنده راه ما بودید یا نه چه جوابی بدم.

شهدایی که می توانستند مثل من و شما الان زندگی کنند کنار زن و بچه با بهترین امکانات،اما الان کجا هستند؟چگونه شهید شدند؟چقدر سختی کشیدند و شکنجه شدند؟

جواب فرزندان این شهدا رو چطور بدم؟جواب یک عمر تنهایی همسرش که بدتر.

بعضی موقعه ها این تصاویر و بعد این فکر ها و سوالات بی پاسخ اشکم رو درمیاره.

خدایا ما رو شرمنده شهدا نکن!

پرسش:

آیا قرآن همه مشکلات مردم را درباره زندگی حل کرده است؟

پاسخ:

با سلام و ضمن تشکر از شما که در راستای تلاش برای دریافت حقیقت، سایت ما را در خور پاسخ گویی دانستید. توجه به نکاتی می تواند ما را در دست یابی به پاسخ یاری رساند:

1. عقیده ما مسلمانان آن است که قرآن از جامعیت برخوردار است، اما این بدان معنا نیست که حل همه مشکلات را از قرآن انتظار داشته باشیم.

گرچه در باره جامعیت قرآن تحلیل های متعددی از سوی دانشمندان ارائه شده است، اما عمدتاً جامعیت را در راستاى اهداف دین [1] تلقى کرده‏ اند و جامعیت قرآن را امرى اضافى و نسبى دانسته‏ اند.

قرآن کریم، کتاب هدایت براى عموم مردم است و جز این کارى ندارد. از این رو همه آن چیزهایى که برگشتش به هدایت است؛ از معارف حقیقیه مربوط به مبدأ و معاد و اخلاق فاضله و شرایع الاهیه و قصص و مواعظى که مردم در اهتدا و راه یافتنشان به آن محتاجند، در قرآن وجود دارد. [2] دین آمده است آن چیزهایى را در اختیار مردم قرار دهد که مردم با پاى خویش نمى‏توانند به آن برسند. اساساً قرآن کریم و همچنین دین، شأنش این نیست که در امورى که مربوط به یافته‏ هاى خود بشر است دخالت کند؛ زیرا خداوند به انسان عقل و خرد و اندیشه ارزانى داشته است. [3] مسلماً دین در صدد از کار انداختن استعدادهاى بشرى نیست؛ چرا که لازمه‏ اش عبث بودن خلقت حواس و عقل و تجربه بشر است. [4] قرآن مجید اساس برنامه خود را بر خداشناسى قرار داده و اعتقاد به یگانگى خدا را اولین اساس دین شناخته است و پس از شناساندن خدا، معادشناسى (اعتقاد به روز رستاخیز که در آن پاداش و کیفر کردار نیک و بد انسان داده خواهد شد) را از آن نتیجه گرفته و اصل دیگر قرار داده است و پس از آن پیامبر شناسى را از معادشناسى نتیجه گرفته است؛ زیرا پاداش اعمال نیک و بد، بدون ابلاغ قبلى - طاعت و معصیت و نیک و بد - از راه وحى و نبوت، صورت نمى‏گیرد. و آن را نیز اصل دیگر قرار داده، و در نتیجه اعتقاد به یگانگى خدا و اعتقاد به نبوت و اعتقاد به معاد را اصول دین اسلام شمرده است.

صفحات: 1· 2

سوال:

(تعز من تشاء و تذل من تشاء, يغفر لمن يشاء)به هر کس بخواهی عزت میدهی و هر کس بخواهی ذلت میدهی چگونه با عدالت خداوند سازگار است ؟

پاسخ:

این آیه قرآن را چند گونه می شود پیاده کرد.و از آیات متشابه قرآن است .

ما اگر این آیه را با دو آیه دیگر تفسیر کنیم ایرادت برطرف می شود ذلک بان الله لم یک مغیرا نعمه انعمها علی قوم حتی یغیروا ما بانفسهم (سوره انفال/آیه 53)

خدا هرگز چنین نبوده است ,یعنی خدایی اش ایجاب نمیکند و برخلاف خدایی اش می باشد که نعمتی را به گزاف از مردمی بگیرد ,مگر آنکه مردم قبلا آنچه را که مربوط به خودشان است تغییر داده باشند.

ان الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم(سوره رعد /آیه11)

یعنی خدا آن  اوضاع و احوالی را که در یک قومی وجود دارد هرگز عوض نمیکند مگر اینکه خود آن قوم آنچه را که مربوط به خودشان است یعنی مربوط به روح و فکر و اندیشه و اخلاق و اعمال خودشان است عوض کنند.یعنی اگر خداوند اقوامی را به عزت می رساند و یا اقوامی را از عزت به خاک ذلت فرو می برد ,اگر اقوامی را که پایین بودند بالا برد و اقوامی را که بالا بودند پایین آورد{به موجب آن است که آن اقوام آنچه را که مربوط به خودشان بود تغییر دادند}البته به دست خداست: قل اللهم مالک الملک توتی الملک من تشاء و تنزع الملک ممن تشاء و تعز من تشاء و تذل من تشاء,بیدک الخیر انک علی کل شی قدیر

همچنین در دعای افتتاح می خوانیم:الحمدالله الذی یومن الخائفین و ینجی الصالحین و یرفع المسضعفین و یضع المستکبرین و یهلک ملوکا و…….مدرک الهاربین

همه چیز به مشیت خداست ؛عزت به هرکس بدهد خدا می دهد ,ذلت به هر کس بدهد خدا دهد ,ملک را به هر کس بدهد خدا می دهد .از هر که بخواهد خدا میگیرد اما خیال نکنید کار خدا به گزاف و گتره است.

صفحات: 1· 2

پرسش:

آیا خوش اخلاق بودن با همسر، با مردم، با دانش آموزان و کلاً رفتار مهربانانه و گذشت باعث سوء استفاده آنها و بی توجهی به انسان نمی شود و اصلاً چگونه می توان اخلاق خوب با جبروت و ابهت داشتن را در کنار هم قرار داد؟

پاسخ:

با سلام و ادب

یکی از خصوصیات دین مبین اسلام اعتدال و میانه روی در همه زمینه ها است؛ در اقتصاد و سیاست، اجتماع و برخورد با دیگران و …

غالب افراد فکر می کنند که حسن خلق و لطف معاشرت و به اصطلاح امروز اجتماعی بودن این است که انسان همه را با خود دوست کند، مثل اینکه بعضی از مسیحیان دین خود را به بشر، به عنوان نماد محبت معرفی می کنند و ادعا می کنند که انسان کامل کسی است که فقط محبت داشته باشد، بعضی از مذاهب هندوها هم طرفدار قاعده محبت محض هستند.

ولی باید گفت: تنها محبت وخوشرفتاری کافی نیست، بلکه محبتی که با حقیقت و حق طلبی توأم باشد می تواند مانع سوء استفاده دیگران گردد. اسلام دین محبت است. قرآن مجید، پیامبر اکرم (ص) را “رحمةً للعالمین=رحمت برای جهانیان” معرفی می کند.[1] قرآن به مؤ منین نیز دستور می دهد که با مردم به خوبی رفتار کنند[2] و اگر انسان های نادان به آنها توهین کردند با اغماض از آن عبور کنند.[3] آن محبتی که قرآن دستور می دهد این نیست که مطابق میل شخص مقابل رفتار کنیم و فرد را در تمایلاتش آزاد بگذاریم و یا تمایلات او را تأیید و امضاء کنیم، بلکه اسلام همیشه موافق طرفداری از حق در همه شؤونات زندگی است؛ در برخورد با همسر، دانش آموزان، فرزندان و … .

صفحات: 1· 2