آیت‌الله روح‌الله قرهی مدیر حوزه علمیه امام مهدی(عج) حکیمیه تهران در تازه‌ترین جلسه اخلاق خود به موضوع «عشق عبادت» پرداخت که مشروح آن در ادامه می‌آید:

*رمز عبودیّت

موقعی که پروردگار عالم، بندگان خودش را در خضوع و خشوع، عندالله تبارک و تعالی می‌بیند که بنده‌اش برای خدا خضوع و خشوع کرده است؛ آن لحظه، لحظه‌ای است که پروردگار عالم می‌فرماید: آنچه که می‌خواستم، همین است.

اولیاء خدا، حسب روایات شریفه، در ذیل «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونِ» بیان کرده‌اند: منظور پروردگار عالم از این عبادت، خضوع و خشوع و رسیدن به آن مقامی است که انسان بداند جز خدا، کسی را ندارد و از طریق عبادت به پروردگار عالم متّصل شود.

اگر حال، این حال شد؛ دیگر بنده، بنده خدا می‌شود و آن که بنده خدا شد، خلیفه‌الله می‌شود. رمز عبودیّت، این است که انسان بفهمد جز او، کسی نیست.

صفحات: 1· 2

«جواد عنایتی» در اردیبهشت سال 1343 ، در محله «فخارخانه» ، در شهرستان «بیدگل» متولد شد. جواد عنایتی ، به تاریخ 21 دی ماه 1365 ،در سومین روز عملیات «کربلای پنج» در منطقه «شلمچه» طی بمباران شیمیایی دشمن بعثی مجروح شد و 6 روز بعد در بیمارستان شهید فیاض بخش تهران ، به دلیل شدت جراحات وارده، پای بر بساط «عند ربهم یرزقون» گذاشت . او در زمان شهادت ، جمعی واحد اطلاعات-عملیاتِ «لشکر 14 امام حسین(صلوات الله علیه)» بود.
آن چه خواهید خواند، بخشی از یک نامه ی شهید «جواد عنایتی» به خانواده اش می باشد که در آن، «رادیو بی بی سی» را مورد عنایت خود قرار داده است. این نامه احتمالا در حد واسط اسفند62 تا اسفند63 نگاشته شده است:

خدمت پدر و مادر عزیزم
سلام علیکم، پس از تقدیم عرض و سلام سلامتی شما را از درگاه ایزد متعال خواستارم و امیدوارم شما هم در سلامتی کامل به سر ببرید و هیچ گونه نگرانی ندارم به جز دوری شما. اگر از احوالات اینجانب فرزند حقیر خود خواسته باشید بحمدالله حالم خوب است. باید به شما عرض بکنم راجع به اینکه گفته بودید نامه نمی نویسی. چرا من نامه می نویسم. نامه را در موقع عملیات پست نمی کنند و تا عملیات تمام نمی شود نمی گذارند نامه به شهرستان برسد. باید عرض بکنم ۷ الی ۸ روز پیش من تلگراف زدم دیگر نمی دانم به دست شما رسید یا نه و چون ما در همه عملیات هایی که انجام شده در آن شرکت داشتیم، چون در عملیات بودیم اگر نامه هم می نوشتیم آنها را رد نمی کنند. در این عملیات من را کمی موج گرفته بود که الحمدالله خوب شدم و دوباره در عملیات شرکت کردم و حالا هم که نامه می نویسم سالم هستم و این نامه را به جواد کریمشاهی می دهم تا به دست شما برسد.

صفحات: 1· 2

با نزدیک شدن به پایان ماه پر خیر و برکت شعبان و همچنین قرار گرفتن در آستانه ماه مبارک رمضان، اولین موردی که بیش از هر چیز ذهن هر کسی را به خود مشغول می‌نماید، نحوه معیشت و گذراندن روزهای آخر این ماه و به منظور شکر خداوند متعال از رحمت‌های باریده شده در ماه‌های رجب و شعبان و همچنین کسب آمادگی لازم برای ورود به ماه مبارک رمضان است.

ارزش ماه شعبان و ورود به ماه پرفیض و برکت رمضان به قدری است که پیامبر اسلام برای پایان شعبان خطبه‌ای و برای آغاز رمضان نیز دعایی داشتند .

خطبه پیامبر اکرم در روز آخر شعبان
سلمان فارسى رحمة الله گفت: « خطبنا رسول الله صلى الله علیه و آله فى آخر یوم من شعبان، فقال یا ایها الناس قد اظلکم شهر عظیم مبارک، شهر فیه لیلة خیر من الف شهر، جعل الله صیامه فریضة و قیام لیله تطوعا، من تقرب فیه بنافلة من الخیر کان کمن ادى فریضة فیما سواه، و هو شهر الصبر، و الصبر ثوابه، الجنه، و شهر المواسات و شهر یزاد فى رزق المؤمن، و شهر اوله رحمة،و اوسطه مغفرة، و آخره عتق من النار، و هو للمؤمن غنم و للمنافق غرم.‏»

صفحات: 1· 2

رمضان در راه است با همه شیرینی‌هایش؛ اما رمضان امسال در دل خود با همه حلاوتش، در دل اهالی تهران غمی نهفته دارد. امسال اولین سال است که تهران دیگر شاهد بزم‌های معرفت و اخلاق دو استاد معروفش حضرت آیت الله خوشوقت و حضرت آیت الله آقا مجتبی تهرانی نیست.

در آستانه ضیافت الله با ذکر خاطراتی از آیت الله آقامجتبی تهرانی که در سایت ایشان منتشر شده است، مهیای حضور ماه رمضان می‌شویم.

**مقید به زیارت حضرت عبدالعظیم (ع) در اول ماه بود

ایشان مقیّد به زیارت حرم حضرت عبدالعظیم بودند. اگر تهران بودند، هیچ وقت در اوّل ماه زیارت حرم حضرت عبدالعظیم را ترک نمی‌کردند. همیشه ماهی یک‌بار یا شب اوّل ماه و یا صبح اوّلین روز ماه، حتماً به زیارت می‌رفتند و هیچ وقت هم این برنامه‌شان ترک نمی‌شد. آنجا هم که مشرف می‌شدند، مثل مشهد سعی می‌کردند تمام آداب زیارت را به جا بیاورند. در زیارت‌هایشان همیشه برای دیگران دعا می‌کردند؛ می‌فرمودند که شما همیشه برای دیگران دعا کنید و هر چه می‌خواهید برای دیگران بخواهید و خودشان در این زمینه هیچ کوتاهی نمی‌کردند.

صفحات: 1· 2

در نظام مبارک شيعيان تحت فشار شديد نظام حاكم و نيروهاي امنيتي قرار داشتند. دولت مصر ادعای مدارای مذهبی داشت اما شيعيان را تحت فشار شديد قرار می‌داد. شيعيان مصري باید در طول زندگی احتیاط می‌کردند و هیچگاه به عضو احزاب سیاسی در نمی‌آمدند یا عقایدشان را مطرح نمی‌کردند. مبارک، شیعیان را کافر، خيانتكار و مزدور ايران و حزب الله می دانست و معتقد بود که شیعیان پیرو ایران و نه کشورهای خود هستند و به همین دلیل نسبت به آنان همواره تبعیضاتی قائل می شد. در زمان مبارک، شیعیان در مصر از انجام مراسم‌های خود منع شده و مدام به اتهامات واهی از جمله تلاش براي بر هم زدن امنيت ملي، همكاري با گروه‌هاي فلسطيني و تلاش برای تشکیل سازمان‌ها و تشكلات شیعي در مصر بازداشت و زنداني مي‌شدند.

صفحات: 1· 2