جريان شناسي مخالفان شيعيان در مصر
17 تیر 1392 توسط 313
دولتی که در آینده ای نزدیک در مصر خواهد آمد که برخواسته کودتای نرم ارتش علیه مرسی بود یکی از مواردی را که باید روشن نماید مساله شیعیان و تعامل با آنان است. این در حالی است که شهادت فجيع و دردآور حسن شحاته رهبر شيعي مصر و سه تن از همراهان وي پرسش‌هايي را به ذهن متبادر مي‌سازد: چه جريان‌ها و گروه‌هايي از گسترش تشيع در مصر وحشت دارند؟ عاملان چنين جنايت‌هايي چه كساني هستند؟ انگيزه آنان در مقابله با تشيع چيست؟ چه كساني از اين اقدامات سود مي‌برند؟ و سوالاتی از این دست که لازم می گرداند تا دولت آینده نگاه خود را به شیعیان واضح و روشن بیان نمیاد نوشتار حاضر تلاش مي‌كند تا ضمن بيان وضعيت شيعيان قبل و پس از انقلاب 25 ژانويه مصر، نيروها و جريان‌هايي – به طور مشخص چهار جريان سلفي، اخوان المسلمين، جماعت اسلامي و سلفي‌هاي جهادي- كه در جهت مقابله با امواج شيعي در مصر فعاليت مي‌كنند، معرفي و ديدگاه‌ها و انگيزه هر يك از اين گروه‌ها درباره شيعيان را بيان نمايد. تا به این شکل تهدیدات احتمالی برای شیعیان در عرصه اجتماعی مصر خصوصا در دولت آینده روشن گردد. ناگفته پيداست كه نيروهاي خارجي بويژه رژيم صهيونيستي، آمريكا، عربستان و قطر در دامن زدن به اختلافات سني و شيعه در جهان اسلام به طور كل و مصر بطور خاص، بويژه پس از ناتواني آنان در سرنگوني بشار اسد نقش مهم و تاثيرگذاري دارند كه بررسي آن نيازمند پژوهش مجزايي است.
1- وضعيت شیعیان مصر قبل از انقلاب
در نظام مبارک شيعيان تحت فشار شديد نظام حاكم و نيروهاي امنيتي قرار داشتند. دولت مصر ادعای مدارای مذهبی داشت اما شيعيان را تحت فشار شديد قرار می‌داد. شيعيان مصري باید در طول زندگی احتیاط می‌کردند و هیچگاه به عضو احزاب سیاسی در نمی‌آمدند یا عقایدشان را مطرح نمی‌کردند. مبارک، شیعیان را کافر، خيانتكار و مزدور ايران و حزب الله می دانست و معتقد بود که شیعیان پیرو ایران و نه کشورهای خود هستند و به همین دلیل نسبت به آنان همواره تبعیضاتی قائل می شد. در زمان مبارک، شیعیان در مصر از انجام مراسم‌های خود منع شده و مدام به اتهامات واهی از جمله تلاش براي بر هم زدن امنيت ملي، همكاري با گروه‌هاي فلسطيني و تلاش برای تشکیل سازمان‌ها و تشكلات شیعي در مصر بازداشت و زنداني مي‌شدند.
صفحات: 1· 2
