حضرت آیت‌الله جوادی‌آملی در پاسخ به سئوالی نظر خود را در خصوص نزدیک شدن به خدا از طریق موسیقی‌های عرفانی یا اشعار عارفانه اعلام کردند، متن سئوال و پاسخ معظم‌له به شرح ذیل است

آيا موسيقي‏هاي عرفاني يا اشعار عارفانه مي‏تواند ما را به خدا نزديك‏تر كند؟

انسان داراي بينش و گرايش است. از نظر بينش و علم، بسياري از افراد، امكان ترقي دارند؛ يعني اين استعداد كه خوب و بد را بفهميم، در ما وجود دارد و با درس و بحث شكوفاتر مي‏شود. همه ما در مسئله فهم خوب و بد، در يك مرز مشترك قرار داريم؛ يعني هم بدها و همه خوب‌ها را به درستی تشخيص مي‏دهيم .

اما در حوزه گرايش، ما انسانها در برابر بد و خوب، گرايش يكساني نداريم؛ ما به كارهاي خوب گرايش كامل داريم، به كارهاي بد هيچ گرايشي نداريم، پس بينش ما نسبت به بد و خوب يكسان است؛ اما گرايش ما به آنها اين‏گونه نيست؛ براي مثال ما غذاي خوب و بد يا سودمند و زيانبار را به صورت يكسان تشخيص مي‏دهيم که تشخيص ما درباره هر دو يكسان است؛ اما گرايش دستگاه گوارش ما به هر دو يكسان نيست؛ دستگاه گوارش، غذاي خوب را به راحتي هضم مي‏كند؛ امّا غذاي مسموم را تحمل نكرده، با تهوع پس مي‏زند. اين رفتار در روح انسان هم وجود دارد.

صفحات: 1· 2

طرح نوشت :

حضور در فضای مجازی یک خلوتی برای آدم درست میکند که می ماند، یک مانیتور و شهرفرنگ اینترنت و یک کاربر

تنها و خفا و صفا و … بکش ترمز دستی را؛ هیچ خلوتی خالی از خدا و نظارتش نیست…

حالا گیریم رفیق ناباب و ذغال خوب هم مهیا بود، پس حیای من و تو کجاست؟

قابلیت(Close) ضربدر ساخته شده برای همین مواقع …

بعضی از سایت ها و لینک ها و گروه ها، دیدن و نگاه کردنشان هم گناه دارد، بالذت و بی لذت هم ندارد…

خوب بزن زیر میز بازی …

بگو روشنفکری رو بی خیال و انگشتت را بگذار رو کلید چپ موس و برنامه را ببند ؛ بگذار خدا

بداند استفاده از این انگشت را خوب بلدی …

در کتاب های حدیثی، روایتی در تأیید زدن دست و یا سنگ به قبر، هنگام قرائت فاتحه وجود ندارد؛ بلکه آنچه در روایات آمده گذاردن دست بر روی قبر و قرائت فاتحه و اهدای ثواب آن به روح میت می باشد.

همچنین در مورد شخصی که تازه دفن گردیده در رساله های عملیه آمده است: بعد از دفن میت، روى قبر آب بپاشند و بعد از پاشیدن آب، کسانى که حاضرند دستها را بر قبر گذارند، انگشتها را باز کرده در خاک فرو برند و هفت مرتبه سوره «إنّا انزلناه» بخوانند وبراى میّت طلب آمرزش کنند و بعد این دعا را بخوانند: «اللَّهُمَّ جافِ الْأرْضَ عَنْ جَنْبَیهِ وَ اصْعِدْ الَیْکَ رُوحَهُ وَ لَقِّهِ مِنْکَ رِضْواناً وَ اسْکِنْ قَبْرَهُ مِنْ رَحْمَتِکَ ما تُغْنِیهِ بِهِ عَنْ رَحْمَةِ مَنْ سِواکَ».(1)(2)

در روایتی از امام رضا علیه السلام نقل شده است که آنحضرت فرمودند: «هر کس به زیارت قبر برادر مؤمن خویش بشتابد و دست بر روی قبر وی بگذارد و هفت مرتبه سورۀ انا انزلناه …را بخواند، از هراس روز قیامت در امان می ماند.(3)

عبد الرحمن بن ابى عبد اللَّه،نیز روایت می نماید: از حضرت ابى عبد اللَّه پرسیدم:چگونه دستم را بر قبور مؤمنین بگذارم؟ حضرت با دست مبارکشان به زمین اشاره کرده پس آن را بر زمین نهادند در حالى که مقابل قبله قرار داشتند.(4)

صفحات: 1· 2

شهید سید محمدرضا دستواره قائم مقام لشگر 27 محمد رسول الله(ص) بود که در عملیات‌های مختلفی نقش آفرینی کرد. او در کنار فرماندهانی چون حاج احمد متوسلیان و شهید رضا چراغی ماندگار شد. 13 تیرماه سالروز شهادت سید رضا دستواره است که در عملیات کربلای1 و در راه آزادسازی مهران سال 1365 به سوی یاران شهیدش پرکشید.

قائم مقام فرماندهی لشکر27 محمدرسول الله(ص) شهید سید محمدرضا دستواره در سال 1338 در خانواده‌ای مذهبی و مستضعف در جنوب « تهران» به دنیا آمد.گرایش دینی و علایق مذهبی از همان کودکی در رفتار شهید دستواره به وضوح نمایان بود و هر روز افزایش می‌یافت. او به تلاوت قرآن و شرکت در مسابقات قرائت قرآن علاقه وافری داشت. با اوج گیری انقلاب اسلامی،در تظاهرات و فعالیت‌های مردمی شرکت فعال داشت و در این زمینه چند بار توسط عوامل رژیم پهلوی دستگیر شد. سال 1357 زمانی که در سال آخر دبیرستان درس می‌خواند نه تنها خود فعالانه در تظاهرات و اعتراضات عمومی علیه طاغوت شرکت می‌کرد، بلکه دوستان همکلاسی و برادران کوچکترش را نیز به این امر ترغیب و تشویق می‌کرد.

صفحات: 1· 2

«در یکی از روزهایی که جبهه دار خوین بودیم، اوایل سال شصت را می‌گویم، قبل از اینکه عملیات ثامن‌الائمه (ع) را انجام دهیم، آقا مصطفی ردانی‌پور گفت: بیا برویم سری به آقا عبدالله بزنیم. آن زمان آقا عبدالله میثمی در یاسوج بودند. یک وانت برداشتیم و راهی شدیم.

آقا مصطفی با یک شور و شوق و حال و هوای عجیبی طی مسیر می‌کرد، درست مثل عاشقی که به دیدار معشوق می‌رود. در آن چند ساعتی که از اهواز به یاسوج می‌رفتیم، آقامصطفی که خود روحانی عارف و دل سوخته‌ای بود مرتب تعریف آقا عبدالله را می‌کرد. من قبل از آن آقاعبدالله را دیده و به منزل پدر ایشان که بسیار ساده و دارای نورانیت خاصی بود رفته بودم. اما حالا می‌رفتیم تا از برکت وجود نورانی او بهره بیشتری ببریم.»

اینها کلمات شیفته‌واری بود که از قلم صادق و پاک «سید‌علی بنی لوحی» تراوش کرده است. روایت بنی لوحی در این کتاب به گونه‌ای است که خواننده کتاب یک سر جام شوریدگی مطالعه را سر می‌کشد.

صفحات: 1· 2