گاهی چادرم خاکی می شود..
گاهی چادر مشکی ام از در و دیوار شهر خاکی می شود..
از نگاه های طعنه امیز خاکی می شود..
از حرف های سیاه خاکی می شود..
و گاهی چادرم را خودم خاکی میکنم..
چادرم را میشویم تا غبار شهر از رویش پاک کنم..
تا سنگینی نگاه هارا پاک کنم..
با همه ی این حرفها چادر خاکی ام را با تمام وجودم دوست دارم…
و ان را با افتخار به سر میکنم به یاد چادر خاکی مادرم زهرا(س)در بین کوچه های غریب مدینه..

این روز ها تشنه که می شوی،
گرسنه که می شوی ،
وقتی از شدت گرما تنت می سوزد
فقط به یک چیز می اندیشی

لبخند رضایت معشوق

نگاه مهربان خدا

و آغوش پر از مهر پروردگاری که تو را به خود می خواند

آن زمان است که احساس می کنی….

احساس می کنی بزرگ شدن را

مطیع شدن را

بنده شدن را …

و چه حس خوبی است حس بندگی …

پیامبر سال مرگ خدیجه علیهاالسلام را سال غم نامید و همیشه از دوری خدیجه علیهاالسلام ناراحت و غمگین بود.

خدیجه بهترین دوست برای پیامبر بود و فداکاری های او آن قدر زیاد بود که بدون آن ها، اسلام و مسلمانان موفق نمی شدند.

خدیجه علیهاالسلام زنی ثروتمند بود و از مال و ثروت خودش برای کمک به مسلمانان استفاده کرد. 

او زنی با ایمان و خداشناس بود که تا آخرین لحظه دست از کمک به پیامبر برنداشت.

او از دنیا رفت و برای پیامبر یک یادگاری گذاشت؛

دختر پنج ساله ای که فاطمه علیهاالسلام نام داشت.

با کوچ تو ای بانو! دیگر هیچ کاروانی در بیابان دل‌ها، بی‌شوقِ کعبه یادت قدم نزد؛ که استواری امروزِ بنای دین،
از برکت خشتِ نخستینِ توست، السّلام علیک ای نور کبری ای نیّره عظمی!

تبیین الگوهاى رفتارى مناسب براى فعالیتهاى اجتماعى، فرهنگى و… اساسى‏ترین نیاز زنان در جامعه ما به شمار مى‏رود، در این میان گروهى راه افراط پیموده، زنان را از هرگونه فعالیتى محروم مى‏سازند و عده‏اى دیگر حضور بى‏محابا در اجتماع را تنها نسخه شفابخش مى‏دانند.

مسلما دراظهار و اعمال‏ نظر پیرامون مسایل مربوط به جامعه زنان باید خاستگاه اسلامى آن را درنظر گرفت، زیرا سخنراندن بدون شناخت عمیق از سیره معصومان، جامعه زنان را از بستر اصلى خارج و در گرداب سطحى ‏نگریها گرفتار مى‏سازد.

نگاه تاریخى و تحلیل واقعیتهاى موجود در زندگى شخصیتهاى مؤثر و مطرح جامعه زنان، در طول تاریخ اسلام، مى‏تواند ما را به خاستگاه اصلى نظرات دینى پیرامون زنان و تشخیص محدوده و نحوه فعالیتهاى اجتماعى آنان نزدیك سازد.

زندگى حضرت خدیجه را مى‏توان نمونه ‏اى كامل از تحول مثبت و سیر به سمت كمال دانست؛ زیرا خدیجه(س) بیش از چهل‏سال از زندگى‏اش را در دوران جاهلیت‏ سپرى ‏كرد، آنگاه با غلبه بر تمام تضادهاى موجود اجتماعى دل به اسلام سپرد. و به اولین اجتماع كوچك اسلامى گام ‏نهاد . زندگانى او چون پلى است كه ابتداى آن در دوران جاهلیت و انتهایش در دوران اسلامى است. از اینرو بررسى نقاط حساس زندگانى وى مى‏تواند ما را در دست‏یابى به الگوى مثبت ‏یار ى‏دهد و براى همه گروههاى جامعه، به ویژه زنان، كه دوران جاهلیتها، تعصبها و هجوم فرهنگهاى بیگانه را تجربه كرده اند سودمند باشد.

صفحات: 1· 2