شروع هرکار با نام خدا یا همان بسم الله در فرهنگ اسلامی از اهمیت وجایگاه والایی برخوردار است تا جاییکه در روایات رسیده از اهل بیت (ع) هر کاری که بدون ذکر « بسم الله» انجام شود یی فرجام دانسته شده است.

توصیه های امام موسی کاظم علیه السّلام در زمینه توجه به استفاده از ذکر : بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ جالب است. ایشان یکی از آثار این ذکر شریف را برطرف شدن غم و اندوه دانسته می فرمایند: ما مِن أحَدٍ دَهَمَهُ أَمرٌ یَغُمُّهُ أَو کَرَبَتْهُ کُربَةً فَرَفَعَ رَأسَهُ إلَى السَّماءِ ثُمَّ قالَ ثَلاثَ مَرّاتٍ: بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ إلاّ فَرَّجَ اللّه ُ کُربَتَهُ و أذهَبَ غَمَّهُ؛ هر کس گرفتار چیزى است که غمگینش مى سازد یا ناخوشایندى که ناراحتش مى کند، اگر سر به آسمان بلند کند و سه بار بسم اللّه الرحمن الرحیم بگوید، بى تردید، خداوند، گره از کارش خواهد گشود و غمش را برطرف خواهد کرد. (1)
امام کاظم علیه السّلام در حدیثی دیگر آن را برترین آیات قرآن دانسته اند. در روایتی داریم که : سُئِلَ الکاظِمُ (علیه السلام): و أىُّ آیَةٍ أَعظَمُ فى کِتابِ اللّه ِ؟ فَقالَ: بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ؛ از امام کاظم علیه السلام پرسیدند: کدامیک از آیات کتاب خدا برتر و بزرگ تر است؟ فرمودند: بسم اللّه الرحمن الرحیم. (2)

صفحات: 1· 2