مغرب بود، از گرماي هوا به شدت كاسته شده بود و لحظه هاي اذان در پيش، بيدار شده بود، وضو گرفت و قرآن رو از طاقچه اتاق برداشت و باز كرد…آيه 26 سوره اعراف:

يَا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا يُوَارِي سَوْءَاتِكُمْ وَرِيشًا وَلِبَاسُ التَّقْوَىَ ذَلِكَ خَيْرٌ ذَلِكَ مِنْ آيَاتِ اللّهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ

ای فرزندان آدم برای شما، لباس فرو فرستادیم که اندام شما را بپوشاند؛ و مایه زینت شماست؛ و لباس تقوی بهتر است؛ این از آیات خداست، باشد که متذکر شده، پندگیرند.

چه آيه زيبايي بود… انگار اين آيه را قبلاً نديده بود، يا توجهي نكرده بود، انگار امروز به چشمانش نازل شده بود و با صداي ملكوتي در وجودش شنيده بود كه: “اقراء” … بخوان به نام پروردگارت كه تو را زيبا خلق كرد و لباس تقوي را بر تو پسنديد…

كمي بيشتر توجه كرد و آيه بعدي را با دقت بيشتري خواند:

يَا بَنِي آدَمَ لاَ يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطَانُ كَمَا أَخْرَجَ أَبَوَيْكُم مِّنَ الْجَنَّةِ يَنزِعُ عَنْهُمَا لِبَاسَهُمَا لِيُرِيَهُمَا سَوْءَاتِهِمَا إِنَّهُ يَرَاكُمْ هُوَ وَقَبِيلُهُ مِنْ حَيْثُ لاَ تَرَوْنَهُمْ إِنَّا جَعَلْنَا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاء لِلَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ

اى فرزندان آدم زنهار تا شيطان شما را به فتنه نيندازد چنانكه پدر و مادر شما را از بهشت بيرون راند و لباسشان را از ايشان بركند تا زشتيهايشان را بر آنان نمايان كند در حقيقت او و قبيله‏اش شما را از آنجا كه آنها را نمى‏بينيد مى‏بينند ما شياطين را دوستان كسانى قرار داديم كه ايمان نمى‏آورند.

انگار خدا داشت با او روبرو صحبت مي كرد، مي گفت: برايت چادر را فرستادم تا لباس تقوي باشد برايت و اين لباس براي تو بسيار بهتر است، نكند با رفتن به سمت شجرهِ ممنوعهِ هوس، گناه و شيطان، زشتي هاي خود رو به نمايش در بياري؟

اشك از چشمانش سرازير شد، انگار اين آيه، اين لحظه، فقط داشت او رو مخاطب خودش قرار مي داد، بهش مستقيم اشاره مي كرد، كه اي دختر خوب، كه خدا از زيبايي چيزي برات كم نذاشته، منِ خدا برات لباس تقوي را پسنديدم، نكنه لباسي رو تنت كني كه شيطون برات دوخته و باعث مي شه زيبايي هاي كه من بهت دادم، مبدل به زشتي بشه، زشتي اي كه فقط چشمان شيطاني اونو زيبا مي بينند و در اصل چيزي جز زشتي نيست…

صداي اذون بلند شد و او متوجه نماز شد، اين بار انگار همه وجودش مي خواست به نماز برسه و سر بر سجده در مقابل كسي بذاره كه امروز لذت بندگي رو بهش چشونده بود…

چادر سفيد و تميز و خوشبو رو از جالباسي برداشت و به سرش كشيد…. اما…

يادش اومد عصر چادر مشكي رو انداخته گوشه حياط، همون لحظه اي كه از ديدن چادرش احساس حقارت كرده بود…به حياط رفت و چادرش رو از گوشه اي برداشت، خاكي شده بود، كمي خاك ها رو از چادر پاك كرد…

…

مادر خبر نداشت، دخترش براي نماز بيدار شده يا هنوز خستگي او رو تو خواب خوش نگه داشته…

همين طور كه صداش مي زد، در اتاق رو باز كرد و … تعجب كرد…

دخترش ايستاده بود به نماز… اما اينبار با چادر مشكي…!!!

خوب كه توجه كرد، انگار نور عجيبي فضا رو روشن كرده بود، حتي روشنتر از زماني كه با چادر سفيد نماز مي خوند…. چقدر ديدني تر شده بود نماز اين بار دخترش… همون گوشه اتاق دم در نشست و فقط تماشا كرد…

عجب نمازي بود…

منبع: http://bihejaby.blogfa.com

صفحات: 1· 2