هنگامی که کعبه به سمبل جهانی و مادر دیگر خانه های ناس، تبدیل می شود و قریۀ باسّه یا بساسه به احترام بکّه، بکّه نامیده می شود. همان طور که قریه سناباد به خاطر احترام امام رضا(ع) به مشهد موسوم می شود.
بکّه یعنی «محل ازدحام». این معنی آن است در زبان امروزی عرب. زبان های سامی از جمله عربی، همگی از ریشه واحد هستند. آیا این کلمه در آن «زبان مادر» نیز به همین معنی بوده است؟ در چند حدیث آمده که بکّه همان جای گاه کعبه است[1]. بنابر این بکّه یعنی همان مساحتی که کعبه بر آن بنا شده و چهار دیوارش آن را احاطه کرده است. در چند حدیث دیگر نیز آمده که بکّه عبارت است از اطراف کعبه که مردم زائر در آن ازدحام می کنند[2] (نه جای خود کعبه) و در چند حدیث دیگر نیز آمده است که بکّه یعنی همان مکّه[3].

صفحات: 1· 2