ابن تیمیه
احمد بن تيميّه، اولین نظريه پرداز وهابيت، در سال 661 ه . ق (1) پنج سال پس از سقوط خلافت بغداد در حرّان (از توابع شام) به دنيا آمد. وی تحصيلات اوليّه ی خود را در آن سرزمين به پايان برد. پس از حمله مغول به اطراف شام، او، به همراه خانواده‏اش، به دمشق رفت و در آن ‏جا اقامت گزيد.
در سال 698 ه.ق به تدريج آثار انحراف عقائدی در ابن تيميه ظاهر شد، به‏ويژه به هنگام تفسير آيه شريفه « الرَّحْمَـنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى» (2) در شهر حماة (3) براى خداوند تبارك وتعالى جايگاهى در فراز آسمان‏ها كه بر تخت سلطنت تكيه زده است، تعيين كرد (4)

عکس العمل ها
انتشار افكار باطل ابن تيميّه در دمشق و اطراف آن، غوغايى به‏ پا كرد؛ گروهى از فقيهان عليه او قيام كرده و از جلال‏الدين حنفى، قاضى وقت، محاكمه ابن تيميّه را خواستار شدند؛ ولى او از حضور در دادگاه امتناع ورزيد.
ابن تيميّه همواره با آراى خلاف خود، افكار عمومى را متشنّج مى‏كرد و باورهاى عمومى را سست مى‏كرد، تا اين‏كه در هشتم رجب سال 705 ه، قضات شهر، همراه ابن تيميّه در قصر نايب السلطنه حاضر شدند و كتاب الواسطيّه وى قرائت شد، پس از دو جلسه مناظره با كمال الدين ابن زَمْلَكانى(5) و اثبات انحراف فكرى و عقيدتى ابن تيميّه، او را به مصر تبعيد كردند. در آن ‏جا نيز به سبب نشر انديشه ‏هاى انحرافى، به دستور ابن محلوف مالكى، قاضى وقت به زندان محكوم گشت، و سپس در 23 ربيع الأوّل سال 707 ه.ق از زندان آزاد شد.

صفحات: 1· 2