ترس از خدا به چه معناست؟ چرا بايد از خداي مهربان پروا داشت؟

در واقع ترس از خدا به معني ترس از مسؤوليت‏هايي است که انسان در برابر ذات مقدس او دارد . ترس انسان از کوتاهي در انجام رسالت و وظيفه‏ي خويش و پيامدهاي نافرماني از خداوند است . تمامي ايمان و اعتقاد در ترس از خداوند جمع شده است و سرآمد همه‏ي حکمت‏ها ترس از ذات بزرگ اوست .

امام علي ( عليه السلام) آن خائف بزرگ الهي فرمود: «آنگاه که خداوند مردم را گرد آورد، آواز دهنده‏اي در ميان آنان ندا دهد [که] اي مردم! امروز نزديک‏ترين شما به خداوند کسي است که (در دنيا) بيش از همه خداترس باشد . ⁽¹⁾

حال اين سؤال پيش مي‏آيد که چگونه از خدا بترسيم؟

امام صادق ( عليه السلام) در اين‏باره مي‏فرمايند: «از خدا چنان بترس که گويي او را مي‏بيني; چه اگر تو او را نمي‏بيني، او تو را مي‏بيند . اگر فکر کني که او تو را نمي‏بيند، هر آينه کافر شده‏اي و اگر بداني که او تو را مي‏بيند و با اين حال دور از چشم مردم و در برابر ديدگان خدا گناه کني، بي‏گمان او را در حد پست‏ترين بينندگان خود قرار داده‏اي!» ⁽²⁾

البته، ميزان اين خداترسي در انسان‏ها متفاوت است . در قرآن آمده است که «هر آيينه از بندگان خدا، تنها دانشمندان از او مي‏ترسند .» ⁽³⁾ اين معناي بلند در سخني ارزشمند از امام سجاد ( عليه السلام) . آن تجلي تام پرواي الهي و خائف عارف، چنين آمده است: «علم و عمل دو دوست صميمي‏اند . کسي که خدا را بشناسد، از او مي‏ترسد و همين ترس او را وادار به عمل و اطاعت از فرمان خدا مي‏کند . صاحبان دانش و پيروان آن‏ها کساني هستند که خدا را به خوبي شناخته و براي او عمل مي‏کنند و به او عشق مي‏ورزند .» ⁽⁴⁾

کوتاه سخن اين که، «علماء» در منطق قرآن آن گروه از صاحب نظران و دانشمندانند که خدا علم ودانش تمام وجودشان را به نور خدا و ايمان و تقوا روشن ساخته و نسبت‏به وظايفشان سخت احساس مسؤوليت مي‏کنند و ازهمه پايبندترند .

صفحات: 1· 2