این روزها در آستانه‌ی یازدهمین دوره‌ی انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران، هشت نامزد شركت‌كننده پس از انجام سه دور مناظره‌ی چندساعته با یكدیگر و ساعت‌ها صحبت با مردم از طریق تلویزیون، سرگرم آخرین برنامه‌های انتخاباتی خود هستند. بهره‌گیری از رسانه‌ی ملی آن هم به صورت رایگان برای نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری كه از طیف‌های گوناگون سیاسی و افراد مستقل هستند و در چهارچوب قانون وارد این رقابت شده‌اند، یكی از مزیت‌های انتخابات در ایران است.

در آمریكا اما نظام انتخاباتی چگونه است؟ رهبر معظم انقلاب در سخنان خود در حرم مطهر امام خمینی رحمه‌الله در این‌باره فرمودند: «[در آمریكا] افرادى بوده‌اند كه مورد حمایت صهیونیست‌ها نبوده‌اند، مورد حمایت شبكه‌ى سرمایه‌دارىِ خونخوارِ بین‌المللى نبوده‌اند، هر كارى كردند، نتوانستند وارد میدان انتخابات شوند؛ نه رسانه‌اى در اختیار آن‌ها بوده، نه تلویزیونى در اختیار آن‌ها بوده؛ براى هر ثانیه باید چقدرها خرج كنند. در كشور ما نامزدهاى نمایندگى به طور مساوى و برابر، بدون خرج كردن یك ریال، مى‌نشینند آنجا، ساعت‌هاى متمادى، با برنامه‌هاى گوناگون، با مردم حرف می‌زنند.» در این میان پرسش اساسی این است: آمریكایی‌ها چگونه می‌توانند هم داعیه‌دار دموكراسی باشند و هم مخالف آن؟

صفحات: 1· 2