ميرغضب باشى مقدار خوراك يك ماه آن سگ را از آن نانوايى مى خرد و نقدا پولش را

مى پردازد

 و مى گويد هر روز بايد شاگردت اين مقدار نان به اين سگ برساند و اگر يك روز مسامحه

 شود از تو انتقام مى كشم.

در آن اوقات با جمعى ازرفقايش ميهمانى دوره اى داشتند به اين تفصيل كه هر روز عصر، 

گردش مى رفتند و تفرج مى كردند و براى شام در منزل يكى با هم صرف شام مى نمودند تا

شبى كه نوبت ميرغضب باشى شد، زنى داشت كه تقريبا در وسط شهر تهران خانه اش بود

 و وسايل پذيرايى در خانه اش موجود بود و زنى هم تازه گرفته بود و نزديك دروازه شهر

منزلش  بود.

به زن قديمى خود پول مى هد و مى گويد امشب فلان عدد ميهمان دارم و براى صرف شام 

 مى آييم وبايد كاملا تدارك نمايى، زن قبول مى كند.

طرف عصر با رفقايش بيرون شهر رفته تفرج مى كردند.

تصادفا تفريح آن روز طول مى كشد و مقدار زيادى از شب مى گذرد، هنگام مراجعت ،

رفقايش مى  گويند دير شده و سخت خسته شديم ، همين در دروازه كه منزل ديگر

تو است مى آييم.

ميرغضب باشى مى گويد اينجا چيزى نيست و در خانه وسط شهرى كاملا تدارك شده بايد

آنجا برويم .

بالاخره رفقا راضى نمى شوند و مى گويند ما امشب در اينجا مى مانيم و به مختصرى غذا

 قناعت مى كنيم و آنچه در آن خانه تدارك كرده اى براى فردا. ميرغضب باشى ناچار

 قبول مى كند و مقدارى نان و كباب مى خرد و آنها مى خورند و همانجا مى خوابند.

**************

هنگام سحر، از صداى ناله و گريه بى اختيارى ميرغضب باشى همه بيدار مى شوند و از او

سبب انقلاب و گريه اش را مى پرسند، مى گويد در خواب ، امام چهارم  حضرت سجاد

عليه السلام را ديدم به من فرمود احسانى كه به آن سگ كردى مورد قبول خداوند

 عالم شد و خداوند در مقابل آن احسان ،  امشب جان تو و رفقايت را از مرگ حفظ فرمود؛

 زيرا زن قديمى تو از غيظى كه به تو داشت ، سمى تدارك كرده و در فلان محل از

 آشپزخانه گذاشته بود تا داخل خوراك شما كند، فردا  مى روى آن سم را برمى دارى

 و مبادا زن را اذيت كنى و اگر بخواهد او را به خوشى رها كن.

ديگر آنكه : خداوند تو را توفيق توبه خواهد داد و چهل روز ديگر به كربلا سر قبر پدرم حسين

 عليه  السلام مشرف مى شوى .

****************

 پس صبح با رفقا مى گويد براى تحقيق صدق خوابم   بياييد به خانه وسط شهرى

 برويم ، با هم مى آيند چون وارد مى شود زن تعرض مى كند كه چرا ديشب نيامدى ؟

به او  اعتنايى نمى كند و با رفقايش بهآشپزخانه مى روند و به همان نشانه اى كه امام
 

 عليه السلام فرموده بود، سم را بر مى دارد و به زن مى گويد ديشب چه خيالى در باره

ما داشتى ؟

اگر امر امام عليه السلام نبود از تو تلافى مى كردم لكن به امر مولايم با  تو احسان

 خواهم كرد، اگر مايلى در همين خانه باش و من با تو مثل اينكه چنين كارى نكرده بودى

 رفتار خواهم كرد و اگر ميل فراق دارى تو را طلاق مى دهم و هرچه بخواهى  به تو

مى دهم ، زن مى بيند رسوا شده و ديگر نمى تواند با او زندگى كند، طلب طلاق مى كند

 او هم با كمال خوشى طلاقش مى دهد و خوشنودش كرده رهايش مى كند.

از شغل خودش هم استعفا مى دهد و استعفايش مورد قبول واقع مى شود آنگاه مشغول

  توبه و اداى حقوق و مظالم گرديده و پس از چهل روز به كربلا مشرف مى شود و همانجا

مى ماند تا به رحمت حق واصل مى گردد.

آثار احسان به مخلوقات خداوند عالم هرچند حيوانى مانند سگ باشد در روايات بسيار است و

 گاه مى شود كه آن احسان سبب عاقبت به خيرى و مغفرت الهى مى گردد.

صفحات: 1· 2