مرحوم اعتمادالواعظين تهرانى نقل نموده كه در سالى كه نان در تهران به

سختى دست مى آمد، روزى ميرغضب باشى ناصرالدين شاه به طاق آب انبارى مى رسد و

صداى ناله سگهايى را مى شنود، پس ازتحقيق مى بيند سگى زاييده و بچه هايش به او

 چسبيده و چون در اثر بى خوراكى پستانهايش ‍ شير ندارد، بچه هايش ناله و فرياد مى كنند. 

ميرغضب باشى سخت متأثر مى شود، از دكان خبازى كه در نزديكى آن محل بود، مقدارى

نان مى خرد و جلوش مى اندازد و همانجا مى ايستد تا سگ مى خورد و بالاخره پستانهايش

شير مى آورد و بچه هايش آرام مى گيرند و سرگرم خوردن شير از پستانهاى مادر

مى شوند.

صفحات: 1· 2