رسول گرامی اسلام(ص) درباره ماه مبارک رمضان  فرمود« اوّله رحمه، وسطه مغفره و آخره اجابه» و اگر ما این ماه را بر 3 تقسیم کنیم دهه اول نزول رحمت الهی است همانطور که پیامبر(ص) در خطبه معروفشان فرمودند که “دعیتم الی ضیافة الله"  یعنی دعوت شدید به مهمانی خدا. دهه اول لطف و رحمت ذات پرودگار به بندگانش است و وسط ماه مبارک رمضان توبه، انابه، استغفار و آمرزش گناهان و دهه آخر نتیجه گیری است.

یعنی فرد بعد از اینکه از رحمت خدا که یک فرصت گرانبهایی استفاده می کند و در دهه دوم توفیق توبه و استغفار را می یابد، در دهه سوم خواسته هایش را مطرح کند و زمان اجابت دعا است. لذا در دهه آخر ماه مبارک رمضان پیامبر اسلام(ص) کمربند عبادت را می بستند و از همه مزایای زندگی فاصله می گرفته و در مسجد معتکف می شدند و حتی در جنگ بدر که در ماه مبارک رمضان واقع شد و حضرت نتوانست معتکف بشود سال بعد جبران مافات سال گذشته را قضا کردند.

 

امام سجاد(ع) دعای وداع با ماه مبارک رمضان دارد و با اشک و آه از فراق ماه مبارک رمضان ابراز نوعی حسرت می کند یعنی دهه آخر که دهه اجابت دعاها است قطعا روزه داران این دهه نتیجه گیری را بیشتر اهمیت بدهند تا دهه اول و دوم چراکه پیامبر(ص) اسلام بر این مسئله تأکید داشتند همانطور که قرآن می فرماید:” لکم فی رسول الله اسوة حسنة” هرکاری که پیامبر(ص) انجام داده است برای ما الگوست و پیامبر(ص) بر دهه آخر ماه مبارک رمضان اینقدر اهتمام داشتند و روایات ما نیز بیانگر همین است وقتی از معصوم نسبت به وقت شب قدر سؤال می شود می فرماید: “اطلبه فی العشر الآخر” یعنی دنبال شب قدر در دهه آخر باش.

در روایتی از امام صادق(ع) نقل شده است که فرمودند: شب 19 رمضان تعیین مقدرات، شب 21 ابرام و تأیید و شب 23 رمضان شب امضا مقدرات یک ساله است. یعنی ثقل عبادات در دهه آخر رمضان است لذا مؤمنان چه جوان و پیر و چه زن و مرد باید در زمان برداشت محصول حواسشان جمع باشد چون پیامبر مکرم اسلام (ص) دهه آخر را بیشتر اهمیت می دادند البته تمام ماه مبارک رمضان اهمیت دارد اما دهه آخر زمان مزد گرفتن است که نباید از آن غافل بود.

صفحات: 1· 2