بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحيم‌
خداى متعال را شكر ميكنيم كه توفيق پيدا كرديم يك بار ديگر اين جلسه‌ى مطلوب و شيرينِ همه‌ساله را - ولو در آخرين روزهاى ماه رمضان - در اينجا شاهد باشيم. جلسه، جلسه‌ى علم است؛ جلسه‌ى دانشگاه است و اهميت علم و دانشگاه براى نظام جمهورى اسلامى و ملت ايران و بخصوص براى برهه‌ى كنونى تاريخ ما، بر همه روشن است.
البته اين جلسه براى اين نيست كه من عرايض خودم را و نكاتى را كه در باب دانشگاه يا درباره‌ى علم و جامعه‌ى علمى دارم، بيان كنم - حالا مطالبى عرض ميكنيم، ليكن جلسه براى اين نيست - عمده‌ى نظر بنده در تشكيل اين جلسه، دو چيز است: يكى احترام به مقام اساتيد دانشگاه. اين جلسه در واقع يك جلسه‌ى نمادين است؛ براى اين است كه اهتمام نظام جمهورى اسلامى به مقام علم و عالم و استاد و دانشگاه، با اين وجه نمادين شناخته شود و بيان شود؛  كه خب، اين بحمدالله حاصل ميشود. جهت دوم، شنيدن برخى از مطالبى است كه در ذهن دوستان و اساتيد محترم هست - چه در زمينه‌ى مسائل كشور، چه در زمينه‌ى مسائل دانشگاه و مسائل علم - كه اين هم بحمدالله حاصل ميشود.
البته ما زياد گزارش ميگيريم، من زياد گزارش ميخوانم، ملاقات هم كم ندارم - ملاقات خاص با افرادى كه با دانشگاه مرتبطند -  ليكن مطمئنم كه آنچه ما درباره‌ى مسائل دانشگاه كشور ميدانيم، همه‌ى مسائل دانشگاههاى كشور نيست؛ و چه بهتر كه بخشى از آنچه را كه نميدانيم، در يك چنين جلسه‌اى، در يك چنين مجموعه‌اى، از زبان نخبگان دانشگاهى بيان شود؛ كه خب بحمدالله اين مقصود هم حاصل ميشود، و حاصل شد، و هر سال همين جور است. البته وقت به قدرى نيست كه از عدد بيشترى از دوستان استاد بتوان استفاده كرد، ليكن همين مقدارى هم كه استفاده كرديم، مغتنم است.