«والّذین جَاهَدُوا فِینا لَنَهدِینَّهم سُبُلَنا و إنَّ اللّهَ لَمَعَ المُحسِنین»؛و آنها که در راه ما (با خلوص نیت) جهاد می کنند قطعاً به راه های خود، هدایتشان خواهیم کرد و خداوند با نیکوکاران است».(سوره ی عنکبوت،ایه ی69)

از آنجا که واژهی جهاد در میان ما مسلمانان بیشتر بر جهاد با دشمن ظاهری اطلاق می شود، در مواجه با این ایهی شریفه، اولین پیامی که دریافت می شود،همین است که هر کس در راه خدا به جنگ و جهاد با دشمن بپردازد، خداوند او را هدایت می کند. علامه طباطبایی در معنای این واژه گفته است کلمهی «جاهدوا» از ریشهی «جهد» به معنای وسع و طاقت است و واژهی جهاد یا مجاهده به معنای به کار بردن آخرین حدّ طاقت و وسع در دفع دشمن و مبارزهی با او می باشد و جهاد بر سه قسم است: جهاد با دشمن ظاهری، جهاد با شیطان و جهاد با نفس.1

ایهی شریفه نیز همهی انواع جهاد را شامل شده و بیان می کند. دشمن تنها به دشمن ظاهری منحصر نبوده و بر این اساس جهاد نیز در جنگ با دشمن ظاهری خلاصه نمی شود و می فرماید: کسانی که جهادشان و نهایت سعی و تلاششان در تمامی عرصه های زندگی، خالصانه و در راه خدا باشد، خداوند آنها را هدایت می کند.با این توضیح،ایهی شریفه تمام عرصه های زندگی انسان را مورد نظر قرار داده ، انسان را در تمامی لحظات عمر و در تمامی فعالیت های زندگی به جهاد در راه خدا فرا می خواند و یکی از مصادیق جهاد در راه خدا عبارتست از مقابله با دشمن درون آنچنان که رسول مکرم اسلام(ص) فرموده است:«أعدی عَدوّک نفسک الّتی بین جنبیک؛ دشمن ترین دشمنان تو نفس تو است که میان دو پهلوی تو جا دارد».