« آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی » با وجود تأثیر گذاری ای که در حوزه علمیه تهران داشته اند ولی متأسفانه کمتر شناخته شده هستند.

ایشان که پرورش یافته مکتب فقهی و اخلاقی امام خمینی ( رضوان الله تعالی علیه ) می باشند علاوه بر کرسی فقاهت و اجتهاد در حوزه علمیه تهران کار بزرگ دیگری کرده اند که آنچنان که باید مورد تقدیر و توجه سالکین مسیر انسانیت قرار نگرفته است .

درس اخلاق ویژه ای که ایشان به صورت هفتگی بیش از بیست سال از ابتدای انقلاب اسلامی بی وقفه برگزار کردند از شاهکارهای فکری حوزه می باشد.

چرا که مباحثی که ایشان در این جلسات مداوم مطرح می کردند فراتر از یک منبر و وعظ ، یک دوره درس اخلاق اجتهادی بود که برپایه قرآن و روایات با دقّتی موشکافانه که فقط از یک فقیه توانا برمی آید با پرداختن به زوایای آشکار و پنهان رذائل و فضائل اخلاقی ، دوره ای کامل از علمی که فراگیری آن بر همگان واجب است در این ربع قرن شکل گرفت.

مقایسه ی مباحث ارزشمندی که از ایشان به یادگار مانده است با آثار شاخص اخلاقی که اکنون در دسترس است مثل « معراج السّعاده » و « جامع السعادت » آشکار می کند که مباحث مطرح در این سال ها به مراتب اثری کامل تر و بی نظیرتر است .

مشهور بود که ایشان که اوائل انقلاب از طرف امام منصب های قضائی هم داشتند با اجازه از ایشان از کارهای رسمی کناره گرفتند تا به تولید این اثر گرانبها بپردازند.