سال‌هاست که  در تابستان‌ها فرصتی برای برخی از هنجارشکنان به وجود می‌آید تا آخرین اقدامات و داشته‌های خود را برای ترویج بی‌حجابی و دور کردن جوانان و نوجوانان از فرهنگ اسلامی ایرانی به معرض نمایش بگذارند و با حضور برخی وادادگان فرهنگی ، اجتماعی جشنواره‌ای متحرک از آخرین مد لباس را در خیابان‌های شهر نشان دهند.

گسترش این پدیده و بی‌تفاوتی اکثر دستگاه‌های مسئول در برخورد با بدحجابی و توسعه فرهنگ عفاف و حجاب،‌ دامنه واکنش‌ها و اعتراضات گسترده مردم و برخی از مسئولان به وضعیت فعلی پوشش را افزایش می‌دهد و بخش عمده این اعتراضات معطوف به دو حوزه است؛ اول انتقاد از سستی دستگاه‌ها در برخورد با بدحجابی و دوم آزادی عمل طراحان و عرضه‌کنندگان در ارائه پوشاک مخصوضا مانتوهای نامناسب!

امسال هم بعد از انتشار اخباری درباره تعرض دو زن بدحجاب به دو زن آمر به معروف درباره عدم رعایت پوشش و حجاب، موجی از انتقادات نسبت به عملکرد نامناسب دستگاه‌های مسئول در امر ترویج حجاب و برخورد با بدحجابی یا بی‌حجابی به راه افتاد اما طبق معمول و مانند بسیاری دیگر از معضلات اجتماعی مانند اعتیاد، سارقان و بزهکاران، تیغ انتقادات متوجه نیروی انتظامی و قوه‌قضاییه شد و خبری از بازخواست و انتقاد از سایر دستگاه‌های مسئول مانند صداوسیما، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان تبلیغات اسلامی، وزارت آموزش و پرورش،‌ شورای فرهنگ عمومی کشور، شورای فرهنگی زنان کشور، دانشگاه‌ها و حتی روحانیت کشور نیست. با وجود اینکه نیروی انتظامی و قوه‌قضاییه وظایفی در راستای پیشگیری از وقوع جرم دارند، اما به اذعان بسیاری از کارشناسان درونی و بیرونی این دو مجموع، آنها آخرین حلقه‌های برخورد با فساد، جرم و بزه را تشکیل می‌دهند و عمده اقداماتشان برخوردهای سلبی است در حالی که برخورد با پدیده‌هایی مانند بدحجابی، کودکان و زنان خیابانی و سایر بزه‌های اجتماعی نیازمند آسیب‌شناسی و فرهنگ‌سازی و تغییر فرهنگ‌های رایج است که تاکنون در برخورد با بیشتر این پدیده‌ها دستگاه‌های فرهنگی اعم از دستگاه‌های اجرایی و ارشادی، اقدام درخور توجهی انجام نداده‌اند.