متن کامل زندگی‌نامه منتشر نشده رهبر معظم انقلاب
آیت‌الله العظمی سیدعلی خامنه‌ای در سال 29 فروردین ماه 1318 چشم به جهان گشوده است. زندگی معظم‌له به سه بخش، مبارزات انقلابی قبل از انقلاب اسلامی، دوران خدمت و حضور در عرصه‌های سیاسی پس از انقلاب و دوران زعامت ایشان تقسیم می‌شود.
آنچه در ذیل می‌خوانید، متن کامل زندگی‌نامه منتشر نشده حضرت آیت‌الله العظمی امام سیدعلی خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی است:
(از 29 فروردین 1318/ 28 صفر 19/1358 آوریل 1939)، فرزند آیت‌الله سیدجواد و دومین رهبر انقلاب اسلامی ایران.
وی در خانواده‌ای روحانی در مشهد زاده شد. جد اعلای او سیدمحمد حسینی تفرشی نسب به سادات افطسی می‌رساند.
شجره وی به سلطان‌العلماء احمد، معروف به سلطان سیداحمد می‌رسد که با 5 واسطه از اخلاف امام سجاد (ع)، است.
جدش سیدحسین خامنه‌ای (ح 1259- 20 ربیع‌الآخر 1325 ق) در خامنه به دنیا آمد و در نجف نزد استادان بزرگی چون سیدحسین کوه کمری، فاضل ایروانی، فاضل شربیانی، میرزا باقر شکی و میرزا محمدحسن شیرازی دانش آموخت و پس از طی مدارج علوم دینی در حوزه علمیه نجت، در زمره فقها و مدرسان آن حوزه قرار گرفت.
او در 1316 ق به تبریز آمد (آقابزرگ، 640/2) و مدرس مدرسه طالبیه و امام جماعت مسجد جامع آن شهر شد (گلشن…، 971/2).
سیدحسین دارای افکار بلند سیاسی و اجتماعی، و از علمای طرفدار مشروطه بود و همواره مردم را به حمایت و پاسداری از نهضت مشروطه تشویق می‌کرد (آرشیو مرکز اسناد…، شم 1225).
برخی از آثار علمی وی از جمله حاشیه بر کتاب‌های ریاض‌المسائل، قوانین‌الاصول، مکاسب شیخ انصاری، فوائدالاصول و شرح لمعه وقف کتابخانه حسینیه شوشتری نجف شد (آقابزرگ، همانجا).
شیخ محمد خیابانی، روحانی مبارز و مجاهد عصر مشروطه، شاگرد و داماد وی بود (کسروی، 92).
سیدمحمد خامنه‌ای (1293 ق، نجف- شعبان 1353، نجف) مشهور به پیغمبر (بهبودی، 12)، عموی آیت‌الله خامنه‌ای از شاگردان آخوند خراسانی، شریعت اصفهانی و دیگر بزرگان نجف بود و فردی آگاه به مسائل زمان و از رجال طرفدار مشروطه به شمار می‌رفت (آقابزرگ، 6، مقدمه، 13).
پدر آیت‌الله خامنه‌ای سیدجواد خامنه‌ای (20 جمادی‌الآخر 1313، نجف/16 آذر 1274، 14تیر 1365) از علما و مجتهدان عصر خود بود که در نجف متولد شد و در کودکی همراه خانواده‌اش به تبریز آمد.
پس از اتمام دوره سطح، در حدود سال 1336 ق به مشهد مهاجرت کرد (آرشیو مرکز اسناد، همانجا) و در فقه و اصول از محضر بزرگانی همچون حاج آقا حسین قمی، میرزا محمد آقازاده خراسانی (کفائی)، میرزا مهدی اصفهانی و حاج فاضل خراسانی و در فلسفه از محضر آقابزرگ حکیم شهیدی و شیخ اسدالله یزدی بهره‌مند گردید (شریف، 127/7-129؛ زنگنه132/1).
صفحات: 1· 2
