در این باره از رسول خدا (ص) روایت شده است که ایشان فرموده اند: روزی حضرت عیسی (ع) از کنار قبری عبور می کرد، (با چشم برزخی) دید، صاحب آن قبر را عذاب می کنند، سپس در سال آینده از آنجا عبور کرد، دید عذاب از صاحب آن قبر برداشته شده است، به خدا متوجه شد و عرض کرد: «پروردگارا؛ سال قبل از کنار این قبر عبور کردم، صاحبش عذاب می شد، ولی اکنون از اینجا عبور می کنم، عذاب او برداشته شده است، رازش چیست؟»

خداوند به او وحی نمود: یا رُوح اللهِ اِنَّهُ اَدرَکَ لَهُ وَلَد صالِحٌ، فَاَصلَحَ طَریقاً وَ آوی یَتیماً فَغَفَرتُ لَهُ بِما عَمِلَ اِبنُهُ: ای روح خدا! صاحب این قبر دارای فرزند نیکوکاری بود، که به حد بلوغ رسید، پس راهی را اصلاح کرد (جاده ای برای رفاه حال مردم ساخت) و به یتیمی پناه داد و همانا به خاطر این دو کار نیکِ پسر او، او را بخشیدم و از عذاب رهایی یافت.

منابع:
1- امالی صدوق: 306 .
2- عالم برزخ در چند قدمی ما: 169.