در حد فاصل 1930-1920، در آمریکا دورانی پدید آمد تحت عنوان “دهه ممنوعیت الکل".با ممنوعیت الکل، توزیع و پخش آن به دست گروه های مافیای “آل کوپنه” و “ایناک تامپسون” افتاد، مافیای الکل در ابتدا سعی کرد با ارتشاء و تشکیل شبکه های قاچاق عنکبوتی و…. دست به توزیع الکل بزند، که به پیروزی هایی نیز رسید اما با ورود بحث مبارزه با الکل به تشکل های اجتماعی و انجمن های مردمی همچون تشکل زنان آمریکا، قاچاقچیان الکل با بحرانی بزرگ مواجه شدند. مافیا برای عبور از این بحران، این بار دست به یک سلسله عملیات فرهنگی زد، در حقیقت مدافعان مصرف الکل سعی کردند با توجیه پزشکی الکل و پخش مشروب در مراسم عشای ربانی کلیسا ها، قبح مصرف الکل را بشکنند، هدفی که به آن رسیدند و توانستند ممنوعیت الکل را بعد از یک دهه لغو نمایند.

قدم های مافیا برای لغو ممنوعیت مصرف الکل، بعدها تبدیل شد به یک الگو برای غرب در صحنه سیاست خارجی اش، در حقیقت از آن زمان به بعد غرب هرگاه بخواد حکومتی ایدئولوژیک را ساقط کند سعی می کند ایدئولوژی آن را از اعتبار بیاندازد. شاید مهم ترین مثال موفق آن، اتحاد جماهیر شوروی باشد، که غرب با صادر کردن فرهنگ سرمایه داری و مصرف گرایی خود موجب پیدایش طبقه ای سرمایه دار مسلک بنام “نومان کلاتورا"در قلب نظام مدافع پرولتاریا شد. پیدایشی که کم کم دایره شمول آن جامعه شوروی را در برگفت و پس از اندک زمانی کمونیسم را در آن کشور از اعتبار انداخت و موجب تجزیه اتحاد جماهیر شوروی شد.

صفحات: 1· 2