برای اینکه بتوانیم بذر نظم را در دل کودک بکاریم و آن را به ثمر برسانیم، باید گام هایی برداریم که عبارتند از؛
گام اول: رفتاری را که می خواهیم تغییر دهیم، مشخص کنیم، باید توجه داشته باشیم که در هر زمان تنها یک رفتار کودک را برای تغییر انتخاب کنیم.

گام دوم: به کودک بگوییم که انتظار ما از او چیست و چگونگی انجام آن را نیز نشان دهیم. از کلی گویی بپرهیزیم؛ خواسته ما باید کاملاشفاف باشد. این که به کودک بگوییم؛ «باید بچه خوبی باشی.» کفایت نمی کند؛ بلکه باید به روشنی بگوییم که چه باید بکند؛ مثلا به بزرگ ترها سلام کند.

گام سوم: از روش های جایگزین تنبیه بدنی استفاده کنیم؛ روش هایی چون؛
- پرت کردن حواس؛ «امیرحسین، امیرحسین! اون جا را ببین. کبوتره داره بازی می کنه.»
- جایگزینی؛ «امیرحسین! موبایل را می خواهی یا این که بابا اسب بشود و اسب سواری کنی؟
- فرستادن کودک به تنهایی به اتاق؛ «آقا امیرحسین! به خاطر کار بدت باید بروی توی اتاقت و هروقت ساعت زنگ زد بیرون بیایی.»
- محرومیت؛ «چون شیطونی کردی، امروز نمی توانی با رایانه بازی کنی.»
- روبه رو کردن کودک با پیامد رفتار غلط؛ «حالا که اسباب بازی هایت را توی اتاق پخش کردی، خودت هم باید جمع کنی.»