صفحات: 1· 2

حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح امروز (یكشنبه) در آستانه روز ملی مبارزه با استكبار در دیدار پرشور هزاران نفر از دانشجویان و دانش آموزان، با بیان تحلیلی مهم از ریشه های دشمنی استكبار با ملت ایران ضمن اعلام حمایت جدی و محكم از مسئولان پرتلاش مذاكرات جاری تأكید كردند: سوابق عملكرد امریكا نشان می دهد موضوع هسته ای تنها بهانه ای برای ادامه دشمنی با ایران است. لبخند فریب گرانه دشمن كسی را دچار خطا نكند. اگر از مذاكرات نتیجه گرفته شود چه بهتر اگر نه، اثبات این توصیه مكرر است كه برای حل مشكلات باید نگاه به درون داشته باشیم.
حضرت آیت الله خامنه ای با اشاره به سه حادثه تاریخی روز ۱۳ آبان، گفتند: تبعید امام (ره) در سال ۱۳۴۳ به دلیل سخنرانی ایشان بر ضد كاپیتولاسیون كه به مأموران و نظامیان امریكایی در ایران، مصونیت قضایی می بخشید، كشتار بیرحمانه دانش آموزان در تهران به دست مأموران رژیم دیكتاتورِ مورد حمایت امریكا در سال ۱۳۵۷ و حركت متقابل و شجاعانه دانشجویان در تسخیر سفارت امریكا در سال ۱۳۵۸، هر سه، به نحوی به دولت امریكا مربوط است، و به همین علت روز ۱۳ آبان روز ملی مبارزه با استكبار نامگذاری شده است.
ایشان سخنان خود را با تبیین واژه قرآنی استكبار ادامه دادند اما پیش از آن یك نكته را متذكر شدند و افزودند: جوانان مؤمن و شجاع دانشجو كه در سال ۱۳۵۸، سفارت امریكا را تسخیر كردند، حقیقت و هویت واقعی این سفارتخانه را كه در واقع لانه جاسوسی بود، كشف كردند و در مقابل دیدگان مردم دنیا قرار دادند.

صفحات: 1· 2

ازدواج امير المؤ منين على عليه السلام با ام البنين سلام الله عليها

پس از آنكه امير المؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام به سوگ پاره تن و ريحانه رسول خدا محمد بن عبد الله صلى الله عليه و آله يعنى سرور زنان عالميان حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليه شهيده راه ولايت و امامت نشست ، برادرش عقيل بن ابى طالب عليه السلام را كه آشنا به انساب عرب بود، فرا خواند و از او خواست برايش همسرى از تبار دلاوران برگزيند تا پسر دليرى براى مولا به ارمغان آورد كه سالار شهيدان حسين بن على عليه السلام را در كربلا يارى كند.
عقيل ، ام البنين كلابيه عليه السلام را براى حضرت على عليه السلام برگزيد كه قبيله و خاندانش ، بنى كلاب ، در شجاعت بى مانند بودند.  بنى كلاب از حيث شجاعت و دلاورى در ميان عرب زبانزد بودند، ولبيد درباره آنان چنين سروده است ما بهترين زادگان عامر بن صعصعه هستم و كسى بر اين ادعا خورده نمى گرفت . الو براء، همبازى نيزه ها (ملاعب الاءسنة )، كه در عرب در شجاعت مانند او را نديده بود، از همين خاندان است .
حضرت امير المؤ منين عليه السلام اين انتخاب از پسنديد و عقيل را به خواستگارى نزد پدر ام البنين سلام الله عليه فرستاد. پدر، خشنود از اين وصلت مبارك ، نزد دختر خود شتافت و او نيز با سر بلندى و افتخار پاسخ مثبت داد و پيوندى هميشگى بين وى و مولاى متقيان على بن ابى طالب عليه السلام برقرار شد. امام عليه السلام در همسر عقلى سترگ ، ايمانى استوار، آدابى والا و صفاتى نيكو مشاهده كرد و او را گرامى مى داشت و از صميم قلب در حفظ حرمت او كوشيد.

صفحات: 1· 2

سر از آغاز زندگى مشترک ، روابط همسران ، شکل متفاوتى به خود مى‏ گیرد . در فاصله میان عقد تا عروسى معمولاً روابط شیرینى میان زوج‏ها برقرار است و شاید یکى از دلایل عمده آن ، این باشد که هنوز زندگىِ جدّى ‏اى که همراه با مسئولیت و تلاش باشد ، آغاز نشده است . آغاز زندگى همراه با شکل جدیدى از رابطه است . گاهى ممکن است یکى از طرفین ، رابطه مبتنى بر ترس را مهندسى کند . برخى نیز ممکن است رابطه مبتنى بر پاداش را طرّاحى کنند . در نوع اوّل ، نظام زندگى زناشویى بر پایه ترس قرار دارد و در نوع دوم ، بر پایه طمع و پاداش . نوع اوّل از روش «گربه را دمِ حجله کشتن» استفاده مى‏ کند و نوع دوم از «عاشق بند کیف بودن» سود مى‏ جوید . بر همین اساس ، گاهى اگر احساس ترس وجود نداشته باشد ، امور زندگى به خوبى پیش نمى‏رود و گاهى اگر پاداش وجود نداشته باشد ، نظام روابط بر هم مى‏ خورد و زندگى ، سامان خود را از دست مى ‏دهد .

امّا بهترین نوع رابطه ، رابطه مبتنى بر حرمت ، احترام و تکریم است ، نه ترس یا طمع . حرمت و تکریم ، رابطه مبتنى بر «حیا» را مهندسى مى‏کند . در این شکل از رابطه ، هر یک از طرفین ، حرمت دیگرى را حفظ مى ‏کند و طرفین ، برخوردى کریمانه با یکدیگر دارند .

قرآن کریم ، زن و شوهر را لباس یکدیگر معرّفى کرده است :

هُنَّ لِبَاسٌ لَّکُمْ وَأَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ .

آنان لباس شما هستند و شما لباس آنها هستید .

این بیان ، هماهنگى کاملى با الگوى حیا دارد و بلکه مى‏توان گفت الگوى حیا را با بیانى لطیف و با تعبیرى که نشانگر ماهیت حیاست ، معرّفى نموده است .

صفحات: 1· 2

نظر مقام معظم رهبری (مدظله العالی) :

بنده خیلى متأسفم که بگویم در این سه، چهار سال اخیر، برخى کارها در ارتباط با مراسم عزادارى ماه محرّم دیده شده است که دستهایى به غلط، آن را در جامعه ما ترویج کرده‌اند. کارهایى را باب مى‌کنند و رواج مى‌دهند که هر کس ناظرِ آن باشد، برایش سؤال به‌وجود مى‌آید. به‌عنوال مثال، در قدیم‌الایام بین طبقه عوام‌النّاس معمول بود که در روزهاى عزادارى، به بدن خودشان قفل مى‌زدند! البته، پس از مدتى، بزرگان و علما آن را منع کردند و این رسمِ غلط برافتاد. اما باز مجدّداً شروع به ترویج این رسم کرده‌اند و شنیدم که بعضى افراد، در گوشه و کنار این کشور، به بدن خودشان قفل مى‌زنند! این چه کارِ غلطى است که بعضى افراد انجام مى‌دهند!؟

صفحات: 1· 2