یا شمس الشموس


آیه تطهیر یکی از آیاتی است که در شأن اهل بیت(ع) و از آن جمله حضرت امام علی(ع) نازل شده و بیانگر مقام «عصمت» خاندان پیامبراکرم(ص) است.
ام سلمه همسر رسول خدا(ص) نقل می کند: رسول خدا(ص) در خانه ام خوابیده و عبایی بافت خیبر به روی خود کشیده بود، در این حال فاطمه زهرا(س) وارد خانه شد، در حالی که ظرف غذایی با خود آورده بود، رسول خدا(ص) فرمود: همسر و دو پسرانت حسن(ع) و حسین(ع) را صدا بزن، فاطمه(س) برگشت و آنان را با خود آورد. در همان حال که مشغول غذا خوردن بودند، این آیه نازل شد:«انَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذهِب عَنکمُ الرِّجس اهل البَیتِ وَ یُطهِّرَکم تَطهِیراً؛خداوند فقط می خواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملاً شما را پاک کند.»(احزاب/۳۳) پس رسول خدا(ص) زیادی جامه ای که داشت بر سر آنان کشید، آن گاه دست خود را از زیر کسا بیرون آورد، به آسمان اشاره کرد و عرضه داشت: بار الها این ها اهل بیت من و خاصگان من هستند، پلیدی را از ایشان ببر و تطهیرشان کن و این کلام را سه بار تکرار فرمود. ام سلمه می افزاید: من نیز سر خود را در زیر جامه بردم و عرضه داشتم: یا رسول ا… (ص) من هم با شمایم؟ حضرت دو بار فرمود: تو عاقبت بخیری. علامه طباطبایی پس از نقل این حدیث در ذیل آیه شریفه ۳۳ سوره احزاب که به آیه «تطهیر» معروف است، می نویسد: این روایت را صاحب «غایة المرام» از عبدا… پسر احمد بن حنبل، به سه طریق از ام سلمه نقل کرده و تفسیر «ثعلبی» نیز آن را روایت کرده است.
صفحات: 1· 2
صفحات: 1· 2
یکی از برکات ماه رمضان وجود لیلةالقدر در شبهای آن است. شب قدر در فرهنگ قرآن و روایات از جایگاه بس عظیمى برخوردار است، تا آنجا که شب قدر در قرآن برابر با هزار ماه دانسته شده و شب نزول قرآن، و شب تعیین تقدیرات یکسال و شب مبارک معرفى شده است. عالمان عامل و اهل دل برای دستیابی به احیای شب قدر که از اعمال شب قدر است، تمام سال را احیاء نگه میدارند که این خود بیانگر جایگاه و ارزش این شب عظیم است؛ شبی که در آن با نزول فرشتگان و تعیین قدر و سرنوشت هر کس، وضعیت یک ساله وی مشخص و مقدر میشود.

«آیتالله حقشناس» از اساتید فقید اخلاق تهران توصیههای جالبی پیرامون شب قدر و فضیلت اعمال ماه مبارک رمضان دارند. ایشان میگویند: در روایت وارد شده است که هر کس این دو شب (نوزدهم و بیست و یکم) احیاء را به مذاکره علم بگذراند؛ هر یک ساعت ثواب یک احیای تام و تمام را در بردارد. مذاکره علم همین است، همین «قالالصادق» و «قالالباقر»است. اگر بخواهید از امیرمومنان(ع) تبعیت بکنید؛ باید به این نکات توجه بفرمایید. امیرمومنان(ع) عرضه داشت: یا رسولالله! افضل اعمال در این ماه کدام است؟ حضرت فرمودند: «الورع عن محارم الله».
صفحات: 1· 2
امیرالمؤمنین(ع) فرمود: ان المسکین رسول آلله فمن منعه فقد منعالله و من اعطاه فقد اعطی الله- شخص نیازمندی که به تو روی آورده در واقع فرستاده خداست. کسی که از کمک کردن به او دریغ کند، قطعا از خداوند دریغ نموده است و کسی که به او بخشش کند، در حقیقت به خدا بخشیده است. (نهجالبلاغه حکمت ۳۰۴)
امام در فراز دیگری میفرمایند: چنانچه شخص توانمند، محتاجی را از در خانه خود برگرداند، منتظر باشد که به عقوبت محرومیت و بیبهره ماندن از رحمت خدا دچار شود و از جرگه جوانمردان خارج خواهد شد. (غررالحکم ص ۵۰۳ ج۱)
مرحوم نراقی مینویسند: مستحب است آدمی وقتی چیزی را انفاق کرد و صدقه داد، دست خود را ببوسد. زیرا که به دستی رسیده است که نایب دست خداست.
امام اول(ع) فرمود: صدقه دهنده دست خود را ببوسد زیرا صدقات را خدا میگیرد. رسول اکرم(ص) فرمود: صدقه مؤمن اول به دست خدا میرسد و سپس به دست نیازمند میرسد. از امام صادق(ع) نقل است که: خداوند فرمود: هیچ چیز نیست مگر اینکه دیگری را موکل گرفتن آن کردهام مگر صدقه را که بدست خود میگیرم.
حتی اینکه مرد یا زن خرمائی یا نصف خرمائی را تصدق میکند، آن را تربیت میکنم و رشد میدهم همچنان که کسی کره اسب خود را پرورش میدهد و چون روز قیامت به ملاقات من بیاید آن را از کوه احد بزرگ تر خواهد دید. (معراجالسعاده ص ۳۵۲)
صفحات: 1· 2
نخستین کسی که به کنیه (ابوتراب) نامیده شد، علی بن ابی طالب رضیالله عنه است، این کنیه را رسول خدا صلیالله علیه و آله و سلم به او داد آن گاه که دید او بر روی زمین خوابیده و خاک بر پهلوی او نشسته است، از روی لطف و مهربانی به او فرمود: برخیز ای ابوتراب.
و این محبوبترین القاب او به شمار میرفت و از آن پس به برکت نفس محمدی این کرامتی برای او شد، زیرا خاک خبرهای گذشته و آینده تا روز قیامت را برای او باز میگفت.
از رسول خدا (ص) نقل شده که فرمودهاند: چون روز قیامت شود و شخص کافر پاداش و نزدیکی و کرامتی را که خدای متعال برای شیعیان علی(ع) آماده شده را ببیند، گوید “ای کاش من ترابی بودم"، یعنی کاش از شیعیان علی (ابوتراب) بودم.
علامه مجلسی رحمهالله در بیان این جمله گوید: ممکن است ذکر آیه در اینجا برای بیان علت دیگری در نامگذاری آن حضرت به ابوتراب باشد، زیرا شیعیان او به جهت تذلل بیش از اندازه و تسلیم بودن در برابر فرمانهای حضرتش تراب نامیده شدهاند، چنان که در آیه کریمه آمده و چون آن حضرت صاحب و پیشوا و زمامدار آنهاست، ابوتراب نام گرفته است.
صفحات: 1· 2