دوستی مانند درخت است که قیمت آن در رشد و سابقه ثمردهی آن است. هر چیز نویی نیکوست در مدت کوتاهی نمی‏توان با دوست به هماهنگی دست یافت و این هماهنگی پس از سالها معاشرت حاصل می‎شود و از همین رو دوستان دوران کودکی قیمت حقیقی خود را در زندگی دارند.

ارزش دوستان قدیم به این دلایل است: اولاً دوست قدیمی به نسبت انسان تاریخی است که بر دو پا راه می‎رود و هنگامی که انسان او را می‏بیند تاریخی را به خاطر می‏آورد که طی مدتی طولانی با او پشت سرگذاشته است، تاریخی آکنده از غم و شادی و از همین جاست که زندگی خود را بر جبین این دوست نقش شده می‎یابد.

دوم آن که پیوند با دوست قدیمی پیوندی استوار است و عمق این پیوند به هنگام شدت و راحت ارزیابی شده است از همین رو می‏توان نیت یک دوست قدیمی را از خطوط چهره او خواند و به نظریاتش آگاهی یافت و دانست که به چه چیز تمایل دارد. چنین دوستی برای انسان منطقه‏ای مکشوفه است که در آن هیچ گونه بیشه‎زار ناشناخته‏ای وجود ندارد که با پرهیز و هراس از زیرو بمهای صدایش عمق این بیشه‏زار را حدس زد بلکه به آسانی می‎توان دریافت چه زمان خشمگین است و کی ارام می‎‏گیرد و از چه چیز تنفر دارد؟