در آشنایی های پیش از ازدواج، باید این موارد را به عنوان خطرات یک رابطه در نظر بگیرید :

1. رابطه ای که شما در آن بیشتر عشق می ورزید: در این رابطه شما از احساس طرف مقابل خود مطمئن نیستید اما به عاشق تر شدن خود ادامه می دهید.

2. رابطه ای که در آن به همسر آینده خود به چشم یک الگو یا آموزگار نگاه می کنید: مثل آنکه دانشجویی عاشق استاد خود می شود. این گونه روابط مناسب ازدواج نیستند.

3. رابطه ای که فقط به جذابیت ظاهری و اجتماعی طرف مقابل توجه شود؛ چرا که ما با ویژگی ظاهری و اجتماعی فرد مقابل مان ازدواج نمی کنیم بلکه ویژگی های اخلاقی وی است که مسیر ازدواج را برای ما متداوم می کند.

4. رابطه ای که در آن یکی از دو طرف برای فرار از مشکلاتش تصمیم به ازدواج می گیرد که یا دلیل، مشکلات و فشار خانواده یا فراموشی رابطه گذشته یا به دلیل شباهت یا تضاد با فردی که در رابطه قبلی داشته اند، است.

5. رابطه ای که در آن می خواهید طرف مقابل تان را نجات دهید، یعنی برای او دلسوزی و به او کمک می کنید.

تصمیم گیری برای ازدواج مرحله سختی است. برای عبور از این مرحله، باید چند نکته مهم وکلیدی را بیاد داشته باشید

1. تصمیم‌گیری مرحله‌ی به ظاهر آسان ولی سختی است. آن را جدی بگیرید، احساسی عمل نکنید، اما بیش از اندازه هم وسواس به خرج ندهید، نترسید و توکل کنید.

2. اگر ابتدا احساسی تصمیم گیری کنید، چشمانتان به روی حقایق بسته می‌شود و نظرتان به عقل تحمیل می‌گردد، آنگاه مطمئن باشید که تصمیم عاقلانه و درستی نگرفته‌اید؛ پس به زودی منتظر عواقب آن باشید!

3. اگر شخصی عفیف، هم فکر و مۆمن باشد و همچنین توانایی اداره زندگی را داشته باشد و شما نسبت به او احساس خوشایندی دارید او را انتخاب کنید.

4. این را بدانید که شاید او بتواند حساسیت‌ها و سلیقه‌های اکتسابی‌اش را اصلاح کند، اما هرگز نمی‌تواند رفتار فردی و شخصیت درونی و ذات خود را به زودی تغییر دهد.

5. شما باید انس و الفت ایجاد شده میان خود و فرد مقابلتان را ریشه‌یابی کنید تا یقین پیدا کنید که این انس و الفت حاصل سه چیز نباشد: حس ترحم تحریک شده، شباهت ظاهری به یكی از افراد مورد علاقه‌تان، صرف زیبایی ظاهری.

صفحات: 1· 2

اهمیت و جایگاه ماه مبارک رمضان و آثار دنیوی و اخروی بهره مندی از این ماه به عنوان بزرگترین، بالاترین و ارزش‌مندترین ماه که ماه آمرزش و تطهیر است؛ در آیات قرآن و روایات به روشنی بیان شده است، چنانکه در روایتی از معصوم(ع) در این باره آمده است: «إِنَّ لِلَّهِ تَعَالَى فِی کُلِّ لَیْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ عِنْدَ الْإِفْطَارِ سَبْعِینَ‏ أَلْفَ‏ أَلْفِ‏ عَتِیقٍ‏ مِنَ‏ النَّارِ فَإِذَا کَانَ آخِرُ لَیْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ أَعْتَقَ فِیهَا مِثْلَ مَا أَعْتَقَ فِی جَمِیعِهِ»؛ خداوند در هر شب از ماه مبارک رمضان، هنگام افطار هفتاد هزار هزار شخص را که همه مستوجب آتش هستند از آتش نجات می‌دهد؛ شب آخر ماه رمضان که می‌شود، به مقدار تمام آنچه که در ماه رمضان از آتش نجات داده است، نجات می‌‌دهد.

آثاری که در این ماه از ناحیۀ خداوند متعال مترتب است، بسیار است اما متأسفانه ما نسبت به روزهای پایانی ماه مبارک رمضان دچار غفلت هستیم و پس از برگزاری شبهای قدر، گویی اهمیت شبهای پایانی ماه مبارک رمضان در نزد ما کمتر می شود در حالیکه طبق نقلهایی متعدد از ائمه(ع) دهه آخر ماه مبارک رمضان ویژگی های خاصی دارد به گونه ای که پیامبر(ص) این دهه را در مسجد معتکف می شدند؛ پس در این ماه که درهای بهشت باز و درهای جهنم بسته است فرصت را مغتنم بشماریم و بهره خود را از این ماه برای بیمه شدن از شر همه بدی ها و کسب حوائج به بهترین نحو ببریم و از خداوند بخواهیم حاجات ما و دیگران را بدهد چراکه در روایات داریم، دعایی که دیگران در حق ما می‌کنند مستجاب می‌شود، امّا معلوم نیست که دعای خودمان مستجاب بشود یا نه.

صفحات: 1· 2

امام زمان-عجل الله تعالي فرجه الشريف  جز تبديل زندگي به بندگي از ما چيزي نمي‌خواهد. امام مي‌خواهد سه پيام را به مردم بدهد:

يکي اينکه همه در اين عالم مي‌خواهيم بندگي کنيم. خدا براي انسانها شرط گذاشته است که اگر انسانها بندگي کنند، خدا همة مخلوقات را مسخّر آنها قرار دهد. پس تا انسان بندة خدا نشود عالم بندة انسان نمي‌شود، يکي اينکه براي بندگي نياز به نعمت داريم؛ يعني بايد امکاناتي داشته باشيم تا بتوانيم زندگي کنيم مثل نعمت آب، هوا، خاک، نور و… اين امکانات مي‌تواند دو خاصيت داشته باشد: حيات‌دهنده و حيات‌کشنده. مثل چاقو که اگر در دست جراح باشد بيماري را نجات مي‌دهد و اگر در دست بچه باشد فردي را زخمي مي‌کند. امکاناتي که خدا براي زندگي ما گذاشته است نيز دو پهلو است، ديگر اينکه اگر ما بخواهيم از اين امکانات براي حيات واقعي استفاده کنيم نياز به راهنما و نقشه داريم؛ راهنما، پيامبر و نقشه، دين است. امام مي‌گويد که شما آمده‌ايد که در اين دنيا زندگي و بندگي کنيد، زندگي يعني استفاده از امکانات و ابزارهاي حيات که دو پهلو است.

صفحات: 1· 2

انسان مي تواند از راه بندگي و اطاعت به جاي رسد که از اولياي خدا گردد و همچون سلمان فارسي شود که رسول خدا(ص) در حقش چنين بفرمايد “سلمانُِ منّا اهل البيت” و يا آنکه خداوند،پيامبرخود را مامور کند که آنها را دوست بدارد، همان طوري که روايت شده که آن حضرت فرمود: خداوند مرا فرمان داده به دوستي چهار نفر، از او پرسيدند آنها چه کسانی هستند. حضرت فرمود: علي، سلمان، ابوذر و مقداد.

ماه مبارک رمضان ماهي است که هر انساني بايد ازآن بهره مند گردد و تا فرصت دارد از وقت استفاده کرده و تنبلي و بي تفاوتي را کنار گذارده، به سوي نيکبختي خود حرکت کند و از بدبختي بگريزد و با کوشش هر چه تمام تر، آمرزش الهي را کسب نمايد تا مشمول سخن پيامبر (ص) نگردد که فرمود: همانا بدبخت کسي است که در اين ماه بزرگ، ازآمرزش خدا محروم بماند.

نقل شده که آن حضرت روزي بر منبر رفت، چون از پله اول بالا رفت، گفت: آمين! آنگاه به پله دوم قدم نهاد و گفت: آمين! به پله سوم پا گذارد، گفت: آمين! بعد روي منبر نشست. اصحاب پرسيدند براي چه آمين گفتي؟ فرمود: جبرئيل نزد من آمد و گفت: بيني کسي بر خاک ماليده شود که در نزد او نام تو برده شود، پس بر تو صلوات نفرستد، من گفتم: آمين! آنگاه گفت: بيني کسي بر خاک ماليده شود که پدر و مادر را درک کند، پس داخل بهشت نگردد، من گفتم: آمين! سپس گفت: بيني آن کسي بر خاک ماليده شود که ماه رمضان را درک کند وآمرزيده نشود.من گفتم،آمين!.

صفحات: 1· 2