می دانیم که چندنفر از مراجع معظم تقلید فرموده اند که اعتکاف باید در مسجد جامع برگزار شود.در این مطلب قصد داریم باتوجه به نظرات مراجع تعریفی جامع از مسجد جامع ارائه می دهیم.
ملاک در تشخیص مسجدجامع در میان مسجد شهر چیست؟
حضرت ایت الله خامنه ای: مسجد جامع، مسجدى است که براى اجتماع عامه مردم شهر، بنا شده، بدون این که اختصاص به گروه و محله خاصى پیدا کند.[1]
حضرت ایت الله صافی: مسجد جامع در مقابل مسجد بازار و قبیله و امثال اینها است كه در آنها معظم اهل بلد جمع نمی‌شوند و آماده برای اجتماع آنها هم نشده است یعنی مسجدی است كه در آن این خصوصیات باشد و ممكن است مسجد جامع متعدّد باشد و نیز نزدیك هم باشند.[2]
حضرت ایت الله بهجت:مسجدیّت یا جزئیت براى آن به علم یا شیوع مفید علم یا اطمینان یا به بیّنه یا به حكم حاكم شرع ثابت مى شود و در خبر دادن عدل واحد تأمّل است و مسجد جامع مسجدى است كه اكثر اهالى شهر در آن جا نماز مى خوانند؛ هر چند از آن محل هم نباشند.[3]
حضرت ایت الله مکارم شیرازی:اسم مسجد جامع شرط نیست منظور مسجدی است که از تمام نقاط شهر در آن حضور می یابند به خلاف مسجد محله و بازار که مخصوص عده خاصی است.[4]

پی نوشت:
1:برگرفته از سایت حضرت ایت الله خامنه ای
2:برگرفته از سایت حضرت ایت الله صافی
3:برگرفته از سایت حضرت ایت الله بهجت

4:برگرفته از سایت حضرت ایت الله مکارم شیرازی

منبع: http://porseman.mihanblog.com

امروز بی اختیار یاد تو افتاده بودم.یاد دیدار اول و آخرمان.یاد قرارمان.یادت می آید؟
راستی نامت چه بود؟اهل کجا بودی؟آنجا چه میکردی؟
هان!یادم آمد.
آن وقت که آوردندت نام و نشانت را همراهت نیاورده بودند،پرسیدم نام و نشانش چیست؟اهل کجاست؟گفت نام و نشانش را زیر خاک گذاشته و آمده.راست میگفت،نام و نشانت را خاک کرده بودی،خودت را خاک کرده بودی.
گفت حالا یک تکه از استخوانش را آورده ایم،نشانت دهیم،که ببینی و بفهمی در جنگی که ایستاده بود،چه بود و چه ماند،چه گفت و چه ماند،چه کرد و چه ماند،که در انتهای بی نشانی،چه با نشان می درخشد برای کشورش،برای امامش.
حال فقط این سوال را از تو دارم،در جنگی که هستیم،تو کجا ایستاده ای؟

بغض گلویم را گرفت،زبانم توان چرخیدن نداشت،حرفی برای گفتن نداشت،سرم را ناخودآگاه گذاشتم روی پرچم سه رنگی که کفنش بود.میگفت گمنام است،اما انگار گم نام تر از او من بودم،که در شلوغی زمین،گم شده بودم.

صفحات: 1· 2

شهر، همان شهر است…

کوچه، همان کوچه…

خانه، همان…

آری…

نگران نباشید…

فقط ما کمی «مرده ایم»…!!

چند سال اخیر اقبال جوانان و مردم به سفر معنوی اعتکاف زیاد شده. سال های گذشته توی مراحل ثبت نام،برگزاری و پایان این مراسم باشکوه شاهد شور و حضور چشمگیر جوانانی بودیم که روز ثبت نام ساعت ها قبل از نماز صبح توی صف نام نویسی بودند. در طی روزهای اعتکاف هم جوانان سفید پوشی را می دیدی که صدای مناجات های شبانه شون فرشته ها را مسحور خود می کرد. نماز وداع شون با اشک های فراق همراه می شد و با کوله باری از معنویات توی شهر غفلت زده و تاریک گم می شدند.

بخش عمده ای از افراد شرکت کننده معتقدند اعتکاف فرصت بسیار خوبیه برای جوانان که چند روزی از درس و مدرسه ، دوست و خانواده،کار و جامعه هجرت کنند و سفری به درون خود داشته باشند. کمی تامل کنند و به خود بپردازند. در این برنامه کمتر از امور دنیوی و خواسته های مادی سخن گفته می شد. چنین پتانسیلی باید مورد توجه متولیان دینی ما قرار بگیرد و از آن به عنوان نقطه شروعی استفاده شود که جوانان به برکت حضرت امیر و اهل بیت علیهم السلام رویش معنویت و معرفت را تجربه کنند و تداوم بخشند. اما متاسفانه بازهم گاهی بی تدبیری هایی در این میان دیده میشه. سال گذشته توی یکی از این مساجد شهر ما خطیب مراسم اعتکاف داد سخن می داد از اهمیت اعتکاف و معجزاتی از شفا گرفتن فلان معتکف،حل شدن مشکل مسکن و ازدواج و معیشت فلان و فلان….. درسته که سامان یافتن معیشت مردم بسیار اهمیت دارد ولی حیف نیست فضایی که به خودی خود بستری مناسب است برای آغاز خودسازی به خواستن امور مادی تنزل پیدا کند.

سرمایه صبر،پشتوانه تقوا،ثروت قناعت، تکنیک توکل، تواضع ، ایثار و……. چقدر تحول آفرین خواهد بود؟ و چگونه حاصل میشه؟

دوستان توی سفر معنوی تون ما را از دعا محروم نکنید.

133-هرچه می توانید روزه بگیرید، عزلت از مردم، کم خوابی، نماز شب ترک نشود، تهجّد داشته باشید، سجده یونسیه داشته باشید.

134-یک درس و بحث کافیست، بقیه اش عبادت کنید، بندگی، همین ذکر را بگویید. برای شما سیر برزخی می شود، خدا شاهد است، مداومت کنید،((و ادمتم ذکره)). متواضع بشوید. ((من تواضع الله رفع الله)). طلبه ها درسشان را بخوانند، از س….. به دور باشند. بندگی کنند، نماز شب را ترک نکنند، تهجّد ترک نشود.

135-دارنده طیّ الارض بعضی ها ملک یا جن که مسخر اوست اورا می برد.

136-تا کسی قوه اجتهاد پیدا نکند، به او اجازه اجتهاد نمی دهند و در سلوک هم به کسانی اجازه می دهند که قابلیت سلوک را داشته باشند.

137-سفر مرگ نزدیک است و من دست خالی هستم.

138-مرگ در پیش است و شوخی نیست.

صفحات: 1· 2